Ból z przodu głowy obejmujący okolice nosa, policzków i środek czoła świadczy o zapaleniu zatok. Z kolei ból głowy i oczu wynika z chorób narządu wzroku, a zwłaszcza jaskry. Przyczyną dolegliwości z przodu czoła może być ból klasterowy i napięciowy.

Ból głowy z przodu czoła – zatokowy ból głowy

Ból głowy z przodu czoła wskazuje najczęściej na zapalenie zatok. Charakterystycznym objawem jest nasilający się tępy ból głowy podczas schylania. Dolegliwościom towarzyszą zatkanie nosa, wyciek wydzieliny, wrażenie ucisku i rozpierania w okolicy czoła, obrzęk powiek, podwyższona temperatura ciała, dreszcze, nudności, ból zębów i policzków, zaburzenia węchu i trudności w oddychaniu.

Za zapalenie zatok odpowiada zakażenie wirusowe lub bakteryjne. Nierzadko bywa powikłaniem po przeziębieniu. Objawy chorobowe utrzymują się przez kilka dni. Leczeniem zajmuje się laryngolog. Łagodne wtórne bóle głowy, takie jak bóle obserwowane w przebiegu zakażeń górnych dróg oddechowych, występują powszechnie, lecz rzadko są niepokojące. Ukojenie przyniesie też nagrzewanie twarzy.

Silny ból głowy z przodu – ból napięciowy

Silny ból głowy z przodu rozpoczynający się od czoła, biegnący przez skronie i sięgający niekiedy po tył głowy to tzw. ból napięciowy. Jest to uporczywa i stopniowo zaostrzająca się dolegliwość, która utrzymuje się z krótkimi przerwami nawet przez kilka tygodni. Stanowi najczęstszą przyczynę bólów głowy z przodu. Ma tępy i uciskający charakter. Została podzielona na 4 grupy ze względu na czas trwania i natężenia bólu: rzadkie napięciowe bóle głowy, częste napięciowe bóle głowy, przewlekłe bóle głowy i prawdopodobne bóle głowy. Dolegliwości te najczęściej występują u osób między 35 a 40 rokiem życia.

Odpowiada za nie grupa czynników biologicznych, fizjologicznych, psychologicznych i społecznych, które podlegają wzajemnym wpływom. Napięciowy ból głowy częściej występuje u osób, u których stwierdzono migreny. Współwystępuje z padaczkami i zaburzeniami psychiatrycznymi lękowymi i nastroju. Niższy poziom zdolności rozpoznawania własnych uczuć i umiejętności bycia asertywnym predysponują do bólu napięciowego.

Jego leczenie wymaga zmiany stylu życia, ponieważ rozwija się przeważnie jako konsekwencja długotrwałego zmęczenia i stresu. Nierzadko towarzyszy przedstawicielom zawodów, których praca wymaga ciągłego przyjmowania pozycji wymuszającej napięcie mięśni szyi i karku. Leczenie opiera się na farmakoterapii. Choremu zaleca się stosowanie NLPZ (kwas acetylosalicylowy, deksketoprofen, diklofenak, ibuprofen, paracetamol). W przypadku częstych i przewlekłych bólów przepisywane są leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe) i przeciwlękowe (benzodiazepiny). Pomocne mogą okazać się techniki relaksacyjne, biofeedback.

Ból głowy z przodu – klasterowy ból głowy

Ból głowy z przodu, któremu towarzyszy katar, pobudzenie i łzawienie może oznaczać klasterowy ból głowy. Jest opisywany, jako ostry, świdrujący, drążący, tnący, przeszywający. Dotyka głównie mężczyzn. W trakcie epizodu chory wykazuje często duże pobudzenie i niepokój.

Klasterowy ból głowy dzieli się na:

• napady epizodycznego klasterowego bólu głowy – występują w tzw. klastrach trwających od 7 dni do 1 roku, oddzielonych okresami bez bólu, trwającymi 1 miesiąc lub dłużej;
  
• przewlekły klasterowy ból głowy – napady nawracają przez ponad rok bez remisji lub z remisją krótszą niż miesiąc.
  

Leczenie opiera się na farmakoterapii. Choremu podaje się leki przeciwmigrenowe i preparaty przeciwhistaminowe. Jednym z bardziej skutecznych środków w przerywaniu klastra bólowego jest werapamil. Pozytywne efekty przynosi terapia tlenowa. Terapią zajmuje się neurolog.

Ból głowy nad oczami – przyczyna chorób okulistycznych

Ból głowy nad oczami to częsta przyczyna chorób okulistycznych. Może być skutkiem nieleczonej bądź nieprawidłowo leczonej wady narządu wzroku.

Pojawia się zwłaszcza w przebiegu jaskry. Odpowiada za niego wzrost ciśnienia w oku. Ból ma świdrujący charakter. Towarzyszą mu często objawy, takie jak pieczenie oczu, przewlekłe zmęczenie, uczucie napięcia w głowie, zaburzenia widzenia, światłowstręt i łzawienie. Spojówki stają się przekrwione, a źrenice mocno rozszerzone.

Innymi zaburzeniami wzroku, który mogą predysponować do bólu z przodu głowy są stany zapalne tęczówki i ciałka rzęskowego. Promieniuje on wtedy z oka w kierunku skroni i czoła. Chory łzawi, rozwija się zaburzenie ostrości widzenia i pojawiają się zmiany koloru tęczówki.

Ból głowy z przodu po lewej stronie – zapalenie tętnicy skroniowej

Ból głowy z przodu po lewej stronie może być związany z zapaleniem tętnicy skroniowej, które obejmuje często pozaczaszkowe odgałęzienia tętnicy szyjnej. Przypadłość dotyczy zwłaszcza osób starszych. W grupie wiekowej powyżej 50 lat zachorowalność szacowana jest na 77 przypadków na 100 000 osób. Znaczącą część chorych stanowią kobiety. Podstawą terapii jest leczenie glikokortykosteroidami.

Oprócz bólu głowy chorym doskwiera zespół bólu wielomięśniowego, chromanie żuchwy, gorączka, spadek masy ciała, osłabienie. Ból zlokalizowany jest w części skroniowej. Rozwija się stopniowo przez kilka godzin. Ma tępy i świdrujący charakter. Bywa, że pojawiają się epizody kłujących bólów. Dolegliwości nasilają się nocą i w wyniku ekspozycji na zimno.

Bibliografia:

1. Prusiński A., Niektóre nowe aspekty kliniczne bólów głowy, „Polski Przegląd Neurologiczny”, 2006, 2(2), s. 73–77.

2. Goadsby P.J., Raskin N.H., Headache, W: Fauci A.S., Braunwald E., Kasper D.L., Hauser S.L., Longo D.L., Jameson J.L., Loscalzo J. (red.), Harrison's Principles of Internal Medicine. 17th ed, United States of America, McGraw-Hill Companies, 2008, s. 95–107.

3. Waś A., Tucholska S., Napięciowe bóle głowy – aspekty psychologiczne, „Neurologia Dziecięca”, 2011, 20(41), s. 115–119.

4. Lipton R.B., Bigal M.E., Steiner T.J., Silberstein S.D., Olesen J., Klasyfikacja samoistnych bólów głowy, „NEUROLOGY”, 2004, 63, s. 427–435.