Przez wieki autoerotyzm uchodził za zjawisko niemoralne, szkodliwe dla zdrowia fizycznego i psychicznego. Współcześnie seksuologowie uznają je za zupełnie naturalne, a nawet korzystne.

Czym jest autoerotyzm?

Autoerotyka to pojęcie odnoszące się do wszelkich zachowań seksualnych skierowanych na własną osobę. Mogą to być dające erotyczną przyjemność pieszczoty, które nie prowadzą do orgazmu. Najczęstszym jednak przejawem autoerotyzmu jest masturbacja, czyli stymulowanie dłońmi lub różnego rodzaju przedmiotami (mogą to być erotyczne gadżety lub rzeczy o zupełnie innym przeznaczeniu) własnych narządów płciowych. Jej celem jest przeżycie seksualnej rozkoszy lub zredukowanie napięcia, jakie powstało pod wpływem innych bodźców. Masturbacji towarzyszą zwykle marzenia erotyczne.

Zobacz film i przekonaj się jak wzmocnić doznania erotyczne:

Autoerotyzm u mężczyzn i kobiet

Autoerotyzm stanowi naturalny element ludzkiej seksualności. Dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Występuje na każdym etapie ich życia – od dzieciństwa po podeszły wiek. Z najnowszych badań wynika, że masturbuje się 80–90% ludzi. Autoerotyzm kobiecy okazał się mniej powszechny niż męski, ale może to wynikać z faktu, że kobiety mają większy opór przed przyznaniem się do takich praktyk.

Zachowania autoerotyczne pojawiają się już u dzieci w wieku 2–3 lat. Służą poznawaniu własnego ciała, są źródłem przyjemności. Zainteresowanie seksualnością często wygasa w wieku wczesnoszkolnym, by powrócić w okresie pokwitania. Wówczas masturbacja stanowi podstawową formę rozładowania napięcia seksualnego.

U dorosłych autoerotyzm może mieć charakter zastępczy lub stanowić uzupełnienie aktywności seksualnej w relacjach partnerskich. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy zachowaniami autoerotycznymi a jakością czy częstotliwością stosunków płciowych. Masturbują się zarówno osoby samotne lub nieosiągające satysfakcji w relacjach intymnych, jak i ludzie, którzy wiodą udane życie seksualne.

Ewolucja poglądów na temat autoerotyki

W starożytności masturbacja uchodziła za niepożądaną ze względów zdrowotnych – najprawdopodobniej w związku z obserwacją, że mężczyźni czują się fizycznie wyczerpani po każdym akcie seksualnym. Sądzono, że zachowania seksualne należy ograniczać do niezbędnego minimum.

Pogląd o szkodliwości masturbacji utrwaliły religie, uznając za zasługującą na potępienie dewiację wszystkie przejawy seksualności, których celem nie była prokreacja. Zakorzenione w teologii myślenie lekarzy czy pedagogów sprawiło, że w XVIII wieku przypisywano masturbacji winę za wszelkie dolegliwości (w tym choroby psychiczne), których ówczesna medycyna nie potrafiła wyjaśnić w inny sposób.

Podejście takie zaczęło zanikać z końcem XIX wieku pod wpływem rzetelnych badań naukowych. Nie znaleziono bowiem żadnych związków przyczynowo-skutkowych pomiędzy masturbacją a jakimikolwiek schorzeniami. Co więcej, publikacja rewolucyjnego Raportu Kinseya w połowie XX w. przyczyniła się do uznania zachowań autoerotycznych za normalne wobec faktu, że dotyczą one większości populacji.

Choć autoerotyzmu nie uważa się już za źródło chorób i coraz rzadziej bywa społecznie stygmatyzowany, przez wiele organizacji wyznaniowych nadal uznawany jest za niedojrzały sposób przeżywania seksualności i wykroczenie przeciw wartościom etycznym.

Autoerotyzm – korzyści i zagrożenia

Współcześnie seksuologowie i lekarze są zdania, że praktyki autoerotyczne mają wiele zalet. Masturbacja, zwłaszcza zakończona orgazmem:

• wpływa korzystnie na ciśnienie krwi i pracę serca,
  
• dotlenia organizm,
  
• wzmacnia mięśnie dna miednicy,
  
• stymuluje produkcję leukocytów (wspomaga układ odpornościowy),
  
• obniża poziom kortyzolu (zmniejsza napięcia nerwowe),
  
• podnosi poziom endorfin (poprawia nastrój, przynosi ulgę w dolegliwościach bólowych),
  
• relaksuje, ułatwia zasypianie,
  
• u mężczyzn ogranicza ryzyko zachorowania na raka prostaty, wpływa pozytywnie na jakość nasienia, może służyć leczeniu przedwczesnego wytrysku,
  
• u kobiet zapobiega infekcjom szyjki macicy i zakażeniom układu moczowego, pozwala lepiej poznać własne ciało, co ułatwia osiąganie orgazmu podczas stosunku,
  
• w przypadku braku stałego partnera jest lepszym sposobem na rozładowanie napięcia seksualnego niż, ryzykowny z wielu względów, przygodny seks.
  

Specjaliści twierdzą, że zachowania autoerotyczne powinny budzić niepokój wówczas, gdy:

• stają się uzależnieniem (np. objawem erotomanii) lub preferowanym sposobem osiągania satysfakcji seksualnej, w związku z czym dana osoba nie znajduje przyjemności w stosunkach płciowych,
  
• mają charakter kompulsji (tzw. autoerotyzm anankastyczny), czyli czynności przymusowej wykonywanej bez potrzeby seksualnej, a jedynie w celu rozładowania stresu (masturbację traktuje się wtedy jako objaw, a nie przyczynę zaburzenia).
  

Takie przypadki zwykle wymagają psychoterapii. Z oczywistych względów należy także unikać zachowań autoerotycznych połączonych z praktykami, które zagrażają zdrowiu lub życiu (używaniem ostrych przedmiotów, podduszaniem się itp.).