Alpakoterapia to jedna z form zooterapii. Nie stanowi samodzielnej metody leczenia, ale może być doskonałym uzupełnieniem zasadniczej terapii. Wspomaga także edukację i rozwój psychospołeczny dzieci oraz osób niepełnosprawnych intelektualnie.

Alpakoterapia a charakter alpak

Alpakoterapia w Polsce stała się znana stosunkowo niedawno, ponieważ uczestniczące w niej zwierzęta do niedawna nie były w kraju hodowane. Zajęcia kontaktowe z alpakami nie są jednak metodą nową – od kilkudziesięciu lat cieszą się dużym zainteresowaniem w Ameryce i w wielu krajach europejskich. Wywodzące się z Południowej Ameryki zwierzęta z rodziny wielbłądowatych mają szereg cech, które predestynują je do kontaktu z człowiekiem. Alpaki przypominają nieco lamy, choć są od nich znacznie mniejsze – przy długości ciała około 1,5 m osiągają wysokość do 1 m w kłębie, a ważą 55–85 kg. Przeważnie są białe, brązowe lub czarne. Sierść alpaki jest gęsta, jedwabiście miękka, pachnąca i hipoalergiczna. Zwierzęta mają wyjątkowo sympatyczne pyszczki. Przede wszystkim jednak charakteryzują się niezwykłym usposobieniem – są przyjacielskie, nieagresywne, ciekawskie, inteligentne i towarzyskie. Dobrze reagują na obecność ludzi, uwielbiają być dotykane, szybko się uczą. Dzięki takiemu charakterowi alpaki znakomicie sprawdzają się w działaniach terapeutycznych, zwłaszcza w pracy z dziećmi, które natychmiast „zakochują się” w tych przypominających żywą maskotkę zwierzętach.

Polecamy: Delfinoterapia – na czym polega? Czy animaloterapia jest skuteczna?

Na czym polega alpakoterapia?

Alpakoterapia stanowi uzupełnienie innych metod leczenia – np. rehabilitacji ruchowej, psychoterapii – a także formę edukacji. Polega na kontakcie z alpakami pod okiem instruktora. Już sama obserwacja tych sympatycznych zwierząt dostarcza pozytywnych wrażeń. W związku z łagodnym, przyjacielskim usposobieniem alpak można je głaskać, przytulać, bawić się z nimi. Zajęcia często obejmują karmienie czy czynności pielęgnacyjne. Charakter terapeutycznej aktywności dobiera się indywidualnie, w zależności od potrzeb pacjenta. Efekty widoczne są zwykle już po kilku sesjach.

Korzyści z alpakoterapii

Alpakoterapia niesie wiele korzystnych efektów. Już samo przebywanie z tymi sympatycznymi zwierzętami wprawia ludzi w dobre samopoczucie. Nie sposób bowiem nie uśmiechnąć się na ich widok. Dużą rolę odgrywają też bodźce sensoryczne – dotykanie miękkiej, pachnącej okrywy włosowej alpak jest niezwykle przyjemnym doświadczeniem. Powoduje wydzielanie endorfin (tzw. hormonów szczęścia), relaksuje, zmniejsza napięcia, stymuluje układ nerwowy. Kontakt z tak łagodnymi i inteligentnymi zwierzętami wyzwala pozytywne emocje, pozwala zapomnieć na chwilę o codziennych problemach, motywuje do działania, daje poczucie konstruktywnie spędzonego czasu.

Z udziałem alpak prowadzi się różnego typu zajęcia fizjoterapeutyczne. Skorzystać z nich mogą zarówno osoby niepełnosprawne, jak i przechodzące rehabilitację po chorobach, wypadkach. Kontakt ze zwierzętami motywuje do aktywności ruchowej, zachęca do podejmowania wysiłku. Sesje prowadzone z udziałem fizjoterapeuty wspomagają proces leczenia. Co więcej, czynią je zdecydowanie przyjemniejszym.

Alpakoterapia może pełnić rolę edukacyjną – np. w pracy z małymi dziećmi. Kontakt ze zwierzętami rozwija sferę motoryczną, poznawczą i emocjonalną. Uczy koordynacji ruchowej, delikatności, otwiera na nowe doznania dźwiękowe, zapachowe, dotykowe, pogłębia wiedzę na temat świata przyrody. Alpakoterapia służy także przełamywaniu barier psychicznych, pokonywaniu lęków (np. leczeniu zoofobii), ułatwia budowanie pewności siebie. Ponadto zajmowanie się zwierzętami to nauka empatii, odpowiedzialności, troski o drugą istotę. Alpakoterapia może zatem wspierać edukację i resocjalizację.

Kto może skorzystać z alpakoterapii?

Alpakoterapię zaleca się przede wszystkim dzieciom z różnego rodzaju deficytami lub zaburzeniami rozwojowymi:

• niepełnosprawnością ruchową,
  
• mózgowym porażeniem dziecięcym,
  
• upośledzeniem umysłowym (zarówno lekkiego, jak i głębokiego stopnia),
  
• zespołem Downa,
  
• zespołem Aspergera,
  
• autyzmem,
  
• nadpobudliwością psychoruchową (ADHD),
  
• trudnościami w nauce,
  
• zaburzeniami zachowania,
  
• problemami emocjonalnymi wynikającymi z trudnej sytuacji rodzinnej.

Alpakoterapię stosuje się jako metodę pomocniczą w pracy z dorosłymi, którzy są niepełnosprawni fizycznie lub intelektualnie. Z powodzeniem korzystać z niej mogą także osoby zdrowe, np. samotne, przeżywające emocjonalne kryzysy, z obniżoną samooceną albo po traumatycznych doświadczeniach.

Co to jest autyzm? Dowiesz się tego z filmu: 

Gdzie można skorzystać z alpakoterapii?

W Polsce alpakoterapia staje się coraz bardziej popularna, ale jednocześnie wciąż istnieje stosunkowo niewiele hodowli alpak. Chcąc skorzystać z tej niezwykle przyjemnej, uzupełniającej metody leczenia, można wybrać się np. do Warszawy, Sieborowic pod Krakowem czy Kielnarowej koło Rzeszowa. Ponieważ hodowcy alpak często dojeżdżają ze zwierzętami do różnych placówek, alpakoterapia bywa dostępna np. podczas turnusów rehabilitacyjnych czy w domach opieki społecznej. Koszt zajęć – w zależności od ich zakresu – może wynosić od kilkudziesięciu do kilkuset złotych.