Wrzody mogą pojawić się na skórze w różnych miejscach. Kłopotliwą lokalizacją jest pośladek. Na początkowych etapach rozwoju zmiana jest niewidoczna nawet dla pacjenta. Nie mniej wrzód na pośladku nie zawsze wymaga leczenia i w większości przypadków zanika samoistnie.

Czym jest wrzód?

Wrzód na ciele może pojawić się w dowolnym miejscu. Bezpośrednimi przyczynami powstawania owrzodzeń są urazy mechaniczne lub chemiczne. Najczęściej wrzody tworzą się między pośladkami, w okolicach podudzia oraz na stopach. Na ogół pojawiają się w miejscach owłosionych oraz tam, gdzie gromadzi się duża ilość łoju i brudu. Większe ryzyko wrzodów występuje u osób z osłabioną odpornością. W wyniku uszkodzenia tkanek dochodzi do przerwania ciągłości nabłonka i pojawienia się stanu zapalno-martwiczego. Wrzody przypominają niewielkich rozmiarów ranki, które mają tendencję do krwawienia. Do innych przyczyn można zaliczyć odporność na metycylinę.

Zgrubienia między pośladkami tworzą się najczęściej u osób chorujących przewlekle na cukrzycę oraz schorzenia nerek. Często takie zmiany skórne spotykane są u pacjentów uzależnionych od alkoholu oraz cierpiących na choroby nowotworowe, głównie układu krwionośnego.

Objawy wrzodów skórnych

Wrzody skórne mogą przybierać różne postaci, co uzależnione jest od fazy, w której się znajdują. Na pierwszych etapach na skórze pojawia się niewielkich rozmiarów zaczerwienienie, mogące z czasem przekształcić się w zmianę o charakterze rumienia, a nawet nacieku ropnego, z niewielkim, wystającym guzkiem. W wyglądzie wrzód może również przypominać krostę. Po upływie kilku dni dochodzi do procesu martwiczego i rozpadu krosty. Może on przebiegać z uwolnieniem ropnej treści.

Objawem wrzodów skórnych jest często swędzenie oraz uczucie ciepłoty w dotkniętym przez zmianę miejscu.

Wrzody na skórze – leczenie

Leczenie wrzodu na skórze uzależnione jest od jego pierwotnej przyczyny. W większości przypadków wrzód zanika samoistnie po kilku dniach lub tygodniach. Ważne jest jednak, by nie rozdrapywać zmian skórnych, gdyż grozi to rozsianiem zapalenia na inne fragmenty skóry. Jeśli wrzód wzbudza szczególny niepokój, np. ze względu na rozmiar czy lokalizację, należy skonsultować się z lekarzem rodzinnym, aby ten ocenił sytuację. Możliwa jest także konsultacja z dermatologiem. Dolegliwości bólowe można łagodzić za pomocą ciepłych kompresów zamoczonych w ziołach, mających właściwości ściągające i przeciwbakteryjne. Dobrze sprawdza się w tym celu rumianek. Na poważniejsze zmiany skórne lekarz może zlecić antybiotykoterapię.

Profilaktyka wrzodów skórnych

Wrzody skórne mają tendencję do nawracania. Dlatego też po ustąpieniu zmian należy zachować odpowiednią higienę, aby zapobiegać dolegliwościom w przyszłości. Należy pamiętać o systematycznym zmienianiu bielizny osobistej, ręczników oraz pościeli. Wrzody z ropnym wysiękiem bywają zaraźliwe i bardzo łatwo rozprzestrzeniają się na inne fragmenty ciała.

Czym jest torbiel włosowa?

Torbiel włosowa, inaczej pilonidalna, jest jednym z rodzajów zapalenia tkanki podskórnej, występującego w szparze międzypośladkowej. Ma postać pęcherza, w którym znajdują się płyn ropny oraz włosy. Choroba dotyka około 1% populacji w przedziale wiekowym między 20. a 40. rokiem życia. Znacznie częściej cierpią na nią kobiety niż mężczyźni. Przyczynami jej powstawania są najczęściej: siedzący tryb życia, nadmierna potliwość, brak higieny osobistej, a także otyłość. Torbiel pilonidalna pojawia się częściej u osób cierpiących na przewlekłe choroby, w tym cukrzycę, lub przyjmujących leki immunosupresyjne.

Objawami torbieli włosowej są bolesny guz w okolicy kości ogonowej, obrzęk oraz wyraźne zaczerwienienie. Obserwuje się też wydostanie się ropnej mazi na zewnątrz torbieli. W niektórych przypadkach, zwłaszcza gdy torbiel jest dużych rozmiarów, mogą pojawić się wysoka temperatura ciała i dreszcze. Inne objawy towarzyszące torbieli przypominają symptomy gruźlicy lub choroby Leśniowskiego-Crohna.

Leczenie torbieli pilonidalnej najczęściej wymaga interwencji chirurgicznej, polegającej na podaniu miejscowego znieczulenia, nacięciu torbieli i usunięciu ropy. Zmiana ostrzykiwana jest lignokainą oraz środkiem bakteriobójczym. Jeśli jest pokaźnych rozmiarów, chirurg usuwa również zakażone tkanki znajdujące się w jej najbliższym sąsiedztwie. U niektórych pacjentów konieczne jest przyjmowanie antybiotyków.

Zobacz wideo: Świąd skóry - jak sobie z nim radzić?

Bibliografia

1. Adam J. Singer, David A. Talan. Management of Skin Abscesses in the Era of Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus. „The New England Journal of Medicine”. 370, s. 1039–1047, 2014.

2. Stasiak M. i wsp., Zakażenia skóry i tkanek miękkich – złożony i aktualny problem diagnostyczny i terapeutyczny lekarza każdej specjalności medycznej. Forum Medycyny Rodzinnej, 2012, 6, 4: 191–200.