Metody leczenia skóry za pomocą węgla aktywnego są do dzisiaj stosowane przez Aborygenów, plemiona afrykańskie, Indian i Eskimosów. Węgiel leczniczy pomaga nie tylko na rany, ale też na groźne użądlenia i ukąszenia (wężów, pająków). Węglem można też leczyć zmiany trądzikowe. W kosmetyce ta substancja daje dobre rezultaty w oczyszczaniu porów, usuwaniu makijażu i likwidacji nadmiaru łoju skórnego (sebum).

Węgiel aktywny (leczniczy) – działanie i zastosowanie

Węgiel aktywny osusza i absorbuje wydzieliny oraz bakterie, dlatego przyspiesza leczenie skóry, ale jest też skuteczny w codziennej pielęgnacji. Można zrobić z niego maseczkę – w tym celu należy skruszyć od dwóch do trzech tabletek węgla, wymieszać je z wodą, gęstym jogurtem naturalnym lub glinką kosmetyczną, a następnie nałożyć na twarz i dekolt. Można też robić gęstszą maseczkę, a przy korzystnych rezultatach delikatnie (o jedną tabletkę) zwiększyć dawkę węgla leczniczego. Maseczkę powinno nakładać się maksymalnie dwa razy w tygodniu. Należy uważać, by skóra nadmiernie się nie osuszała (węgiel aktywny ma także właściwości osuszające). W wypadku negatywnego oddziaływania maseczki na skórę należy przerwać kurację.

Węgiel aktywny jest też środkiem dobrze działającym na kondycję naszych zębów – usuwa przebarwienia, które powstają po kawie, herbacie, papierosach czy winie. Pokruszoną do postaci proszku tabletkę należy nałożyć na szczoteczkę i przetrzeć zęby, dziąsła i język. Innym korzystnym działaniem węgla aktywnego na jamę ustną jest zwalczanie nieprzyjemnego zapachu z ust – w tym celu wystarczy possać tabletkę węgla przez około dwadzieścia minut.

Jak skutecznie pozbyć się biegunki? Odpowiedź znajdziesz w filmie:

Węgiel aktywny działa też na problemy z trawieniem, bóle żołądka i biegunkę – poza bakteriami węgiel wchłania też inne szkodliwe substancje w organizmie, np. toksyny i następnie wraz z nimi jest wydalany z organizmu.

Węgiel aktywny w formie tabletek nie powinien być stosowany w trakcie spożywania posiłków ani popijany herbatą, gdyż znacznie zmniejsza to jego skuteczność. Można go stosować na neutralizację ryzyka wystąpienia skutków ubocznych różnych leków. Węgiel aktywny jest też stosowany jako odtrutka po ich przedawkowaniu. Należy pamiętać o tym, że węgiel leczniczy powinno się brać maksymalnie godzinę po przedawkowaniu substancji – wtedy jest najwyższe prawdopodobieństwo skuteczności. Należy jednak pamiętać o tym, by w pierwszej kolejności sprowokować wymioty lub przepłukać żołądek, a następnie wziąć tabletkę węgla aktywowanego. Dawka węgla leczniczego powinna być dziesięciokrotnie wyższa od ilości przedawkowanej substancji. Węgiel aktywny podaje się, gdy istnieje ryzyko ciężkiego zatrucia lub zgonu.

Węgiel aktywny nie jest skuteczny w walce z wszystkimi zatruciami. Substancje, które można zwalczyć węglem leczniczym to: salicylany, paracetamol, środki nasenne (barbiturany), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, fenole, alkaloidy, sole metali ciężkich, pochodne benzodiazepiny, chlor metiazol, chlorochina, chloropromazyna, pochodne fenotiazyny, klonidyna (oraz pozostałe leki pobudzające OUN), digoksyna, digitoksyna, ibuprofen, kwas mefenamowy, mianseryna, nikotyna, fenytoina, parakwat, inhibitory MAO, propranolol (oraz inne β-adrenolityki), chinina, teofilina, zydowudyna.

Można jednak zatruć się substancjami, które są odporne na wchłanianie przez węgiel aktywny. Są to: kwasy i ługi, lit, żelazo, arsen, alkohole (metanol, etanol, glikol etylenowy), wybielacze, cyjanki, oleje eteryczne, oraz pochodne ropy naftowej.

Węgiel aktywny (leczniczy) – przeciwwskazania

Przy niektórych schorzeniach branie węgla aktywnego może być niebezpieczne. Zaliczają się do nich: rozstrój żołądka, podejrzenie niedrożności jelit, ostry ból brzucha, wrzodziejące zapalenie okrężnicy. Poza tym obecność węgla aktywnego w organizmie może utrudniać wystawienie rzetelnej oceny endoskopowej przewodu pokarmowego. Wyniki tych badań należy znać, by prawidłowo poprowadzić leczenie.

Nie powinno się także jednocześnie stosować węgla leczniczego oraz odtrutki przepisanej przez lekarza bezpośrednio po zatruciu.

Węgiel aktywny jest też źle przyjmowany przez osoby ze schorzeniami dróg oddechowych. Są to zarówno niesprawne odruchy obronne dróg oddechowych, jak i ryzyko aspiracji zawartości żołądka do dróg oddechowych (m.in. przy zatruciach węglowodorami.

Poza tym, węgla leczniczego nie powinno podawać się niemowlętom.