Kurza ślepota jest bardzo poważną wadą wzroku, znacznie częściej diagnozowaną u kobiet. Dotknięte nią osoby mają ten sam problem, co wiele ptaków (m.in. kur, stąd nazwa choroby) – narzekają na upośledzenie widzenia po nadejściu zmierzchu, zarówno na zewnątrz, jak i po przejściu z jasnego do ciemnego pomieszczenia i na odwrót. Objawy kurzej ślepoty są szczególnie uciążliwe dla kierowców, a postępujące schorzenie może z czasem prowadzić do niebezpiecznych zdarzeń na drodze, dlatego wszelkie kłopoty z widzeniem należy jak najszybciej skonsultować z okulistą.
Kurza ślepota – leczenie
Kurzą ślepotę dość łatwo zdiagnozować. Zwykle wystarczy przeprowadzenie oftalmoskopii, czyli badania dna oka za pomocą wziernika okulistycznego, zawierającego źródło światła (które lekarz kieruje na poszczególne struktury dna oka) i system soczewek pozwalających skorygować możliwe wady wzroku badanego, a dzięki temu uzyskać ostry obraz dna oka. Światło wziernika ogniskuje się kolejno na strukturach ciała szklistego, tarczy nerwu wzrokowego, naczyniach krwionośnych, obwodowej części siatkówki i w końcu na plamce.
By potwierdzić kurzą ślepotę, okulista może przeprowadzić również badanie elektrofizjologiczne polegające na zarejestrowaniu prądów czynnościowych, które powstają w gałce ocznej, polach wzrokowych kory mózgowej (czyli odpowiadającej za widzenie części mózgu) oraz w mięśniach poruszających okiem. Często wykonuje się również perymetrię, zwaną też badaniem pola widzenia, czyli ocenę zakresu przestrzeni, którą osoba badana w danym momencie obejmuje wzrokiem.
Kurza ślepota jest schorzeniem postępującym i nieodwracalnym, ponieważ współczesna medycyna wciąż nie potrafi znaleźć sposobu na jej pełne wyleczenie. Można jednak powstrzymać jej rozwój, a także poprawić jakość życia chorego.
Jak wygląda leczenie kurzej ślepoty? Jeśli przyczyną schorzenia jest niedobór witamin, zazwyczaj podaje się odpowiednie dawki witaminy A i E doustnie lub domięśniowo. Często stosuje się również preparaty nawilżające oko. W sytuacji gdy choroba powoduje znaczne pogorszenie widzenia, coraz powszechniej wykorzystuje się specjalne implanty, które po wszczepieniu w strukturę oka pozwalają przetworzyć obraz na impuls nerwowy, umożliwiający rozróżnienie kształtów i widzenie plam światła.
Kurza ślepota – przyczyny
Rozwój choroby, będącej konsekwencją upośledzenia działania pręcików – elementów siatkówki oka, zawierających rodopsynę, czyli pigment odpowiedzialny za widzenie po zmroku, jest zazwyczaj kojarzony z niedoborem witaminy A. Jednak kurza ślepota może mieć również wiele innych przyczyn, na przykład bywa dziedziczona.
Kurza ślepota niekiedy jest objawem innych poważnych problemów ze wzrokiem, chociażby barwnikowego zwyrodnienia siatkówki (schorzenie polega na odkładaniu się barwnika w siatkówce oka, co z czasem prowadzi do zaburzeń krążenia i postępującego pogarszania wzroku) czy nadmiernego rogowacenia spojówki i rogówki. Niekiedy omawiane schorzenie towarzyszy zaćmie lub jaskrze. Druga z tych chorób jest szczególnie niebezpieczna. Nieprzypadkowo jaskrę nazywa się „mordercą wzroku”, ponieważ potrafi przez lata dyskretnie niszczyć nerw wzrokowy, prowadząc do jego zaniku, a w konsekwencji do poważnych zaburzeń widzenia czy nawet do ślepoty.
Kurza ślepota – niedobór witamin
Przyczyną kurzej ślepoty często bywa niewłaściwy sposób odżywiania i niedobór witamin w diecie, dlatego też ze schorzeniem często borykają się osoby niedożywione, np. cierpiące na anoreksję i inne zaburzenia związane z przyswajaniem pokarmów. Kurza ślepota dopada również osoby uzależnione od alkoholu.
Jeśli chcemy zapobiec problemowi, należy zadbać, by w naszej diecie nie zabrakło zwłaszcza witaminy A, która w organizmie łączy się z opsyną – białkiem występującym w komórkach siatkówki – tworząc rodopsynę, substancję niezbędną do prawidłowego widzenia po ciemku. Jej odpowiednia dawka chroni siatkówkę oka przed uszkodzeniami wywołanymi przez wolne rodniki, a także zabezpiecza przed kurzą ślepotą, degeneracją plamki żółtej, zaćmą, jaskrą i wieloma innymi schorzeniami.
Gdzie znajdziemy witaminę A? W produktach mlecznych (masło, tłuste mleko), jajach, tłustych rybach morskich (łososiu, tuńczyku, sardynkach, śledziach), tranie oraz licznych warzywach, np. marchewce, pomidorach, brokułach, szpinaku, czerwonej papryce, batatach, natce pietruszki, sałacie, zielonym groszku czy w roszponce.