Cellulit to włókniejące zwyrodnienie tkanki łącznej, które stanowi obecnie ważny problem w nowoczesnej kosmetologii i medycynie estetycznej. Wyróżnia się dwa jego rodzaje: cellulit wodny (nazywany twardym) i miękki (tłuszczowy). Liczba czynników odgrywających rolę w powstaniu i rozwoju cellulitu jest duża i zróżnicowana. Dostępnych jest wiele skutecznych sposobów walki z tym nieestetycznym problemem.

Co to jest cellulit wodny?

Cellulit wodny, znany też twardym, to defekt kosmetyczno-medyczny tkanki podskórnej. Występuje przeważnie u kobiet poniżej 25 lat i wykazujących wysoki poziom aktywności fizycznej, m.in. tancerek lub sportsmenek. Przypadki tego cellulitu często spotyka się u kobiet, które nie miały wahań w masie ciała i tkanki nie straciły swej elastyczności.

Cellulit wodny a cellulit tłuszczowy

Do powstania cellulitu tłuszczowego dochodzi najczęściej w wyniku szybkiego wzrostu lub utraty wagi. Wiąże się ze słabym napięciem i wiotkością mięśni. Może zajmować duże powierzchnie. Lokalizuje się zazwyczaj na udach, pośladkach i brzuchu. Jego cechą charakterystyczną jest bolesność przy dotyku. Jest wyraźnie luźny, nie przylega ściśle do mięśni. Sprawia wrażenie, jakby tkanka znajdowała się pomiędzy skórą i mięśniami. Cellulit wodny ma postać widocznych nierówności skórnych. Najczęściej rozwija się na pośladkach, udach i wewnętrznej stronie kolan. Może dotknąć okolice łydek, kostek, ramion i pleców na wysokości łopatek. Tkanka jest zbita i ściśle przylega do mięśni, nie zmienia się wraz ze zmianą pozycji ciała. Zmiany uwidaczniają się dopiero po ściśnięciu skóry w fałd. Typowy jest obrzęk pojawiający się przed miesiączką.

Jakie objawy daje cellulit wodny?

Cellulit wodny daje objawy, takie jak:

• sucha i szorstka skóra;

• uczucie ciężkości, nadmiernego napięcia kończyn dolnych, skurcze, parestezje, mrowienie;

• objaw skórki pomarańczowej, rozstępy;

• przebarwienia, zmiany troficzne, nadmierna pigmentacja skóry;

• obrzęk tkanki podskórnej;

• mikrowynaczynienia, żylaki.

Nieestetyczne zmiany często powodują duży dyskomfort psychiczny u kobiet. Ponadto w zaawansowanych stadiach może występować ból.

Przyczyny cellulitu wodnego

Przyczyny powstawania cellulitu wodnego są liczne. Do jego pojawienia się predysponują zaburzenia mikrokrążenia krwi, a zwłaszcza zwiększona przepuszczalność naczyń krwionośnych i limfatycznych prowadząca do obrzęków i zmian w metabolizmie adipocytów (komórek tłuszczowych). Istotną rolę w patogenezie cellulitu odgrywa niezdrowy tryb życia – nieprawidłowa dieta, noszenie obcisłych ubrań, siedzący tryb życia, przebywanie w jednej pozycji przez długi czas, chodzenie w butach na wysokim obcasie, długie kąpiele w wannie z gorącą wodą i długotrwałe opalanie w solarium.

Niektórzy badacze wskazują też na predyspozycje genetyczne i zaburzenia emocjonalne, takie jak długotrwały stres, depresja, uczucie lęku i złości. Zmiany w komórkach tłuszczowych mogą się rozwinąć także na skutek gromadzenia toksyn, które zwiększają ich objętość.

Cellulit wodny może się pojawić w przebiegu ciąży, ale do jego rozwoju mogą się przyczyniać także choroby układu krążenia, ginekologiczne, nefrologiczne i żołądkowo-jelitowe oraz zaburzenia metaboliczne i hormonalne. Często na cellulit wodny skarżą się kobiety zażywające tabletki antykoncepcyjne lub stosujące inne terapie hormonalne.

Jak pozbyć się cellulitu wodnego?

Jednym z lepszych sposobów na cellulit wodny jest zbilansowana dieta. Należy zwrócić uwagę na ograniczenie spożycia tłuszczów, węglowodanów i soli. Trzeba zwiększyć podaż błonnika, witamin (zwłaszcza A, E, C) i antyutleniaczy. Zaleca się spożywanie jagód, czarnych porzeczek, pomarańczy, grejpfrutów i cytryn. W komponowaniu diety należy zwracać uwagę na pokarmy zawierające fitoestrogeny. Ich nadmiar może pobudzać rozrost adipocytów i zwiększać retencję wody w organizmie.

Ważną część terapii stanowi poprawa krążenia. Należy zwiększyć poziom aktywności fizycznej. Najlepsze rezultaty przynoszą ćwiczenia na cellulit wodny, takie jak: bieganie, aerobik, pływanie i gimnastyka wodna. Ponadto istnieje szeroka baza rozwiązań dermatologicznych w walce z tym defektem skóry. Można skorzystać z masażu bańkami chińskimi, drenażu limfatycznego, ultradźwięków, endermologii, mezoterapii, laseru na podczerwień, karboksyterapii i treningu próżniowego.

Jak zlikwidować cellulit wodny?

W sprzedaży dostępne są specjalne preparaty na cellulit wodny. Środki antycellulitowe są bogate w składniki aktywne, jak kofeina, algi, oleje i ekstrakty roślinne oraz olejki eteryczne (cynamonowy, pomarańczowy, imbirowy, kolendrowy, rozmarynowy). Poprawiają krążenie krwi i limfy, uszczelniają naczynia włosowate, działają przeciwobrzękowo, regulują metabolizm adipocytów, stymulują lipolizę, chronią włókna kolagenowe skóry właściwej, nawilżają i wygładzają powierzchnię skóry. Mogą mieć postać toników, żeli, kremów, balsamów i skoncentrowanych masek.

Warto korzystać z kosmetyków drenujących, które usprawnią odprowadzenie nadmiaru wody z organizmu. Podczas nakładania należy je dokładnie wmasowywać w ciało. Najlepiej stosować je pod prysznicem, wykorzystując na przemian ciepły i zimny strumień wody.

Można sięgnąć też po zioła na cellulit wodny. Działanie antycellulitowe wykazują bluszcz pospolity, miłorząb japoński i wąkrota azjatycka. Można kupić też tabletki na cellulit wodny, które usuwają nadmiar wody z organizmu.

Bibliografia:

1. Pavicic T., Borelli C., Korting H.C., Cllulite-the greatest skin problem in healthy women, “Journal der Deutschen Dermatologischen Gesellschaft”, 2008, 10, s. 861-870.

2. Smalls L.K., Hicks M., Passereti D. i wsp., Effect of weight loss on cellulite gynoid lypodystrophy, “Plastic and Reconstructive Surgery”, 2006, 118(2), s. 510-516.

3. Załęska-Żyłka I., Cellulit jako problem medyczny, „Problemy Higieny i Epidemiologii”, 2008, 89(4), s. 487-491.

4. Bojarowicz H., Rucińska M., Krysiński J., Kosmetyki redukujące cellulit, „Problemy Higieny i Epidemiologii”, 2016, 97(4), s. 291-296.

5. Gałązka M., Galęba A., Nurein H., Cellulit jako problem medyczny i estetyczny – etiopatogeneza, objawy, diagnostyka i leczenie, „Hygeia Public Health”, 2014, 49(3), s. 425-430.

6. Janda K., Tomikowska A., Cellulit – przyczyny, profilaktyka, leczenie, „Roczniki Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie”, 2014, 60(103), s. 29–38.