Zakażenie Ureaplasmą jest związane z zapaleniem cewki moczowej u młodych mężczyzn i dotyczy 40–80% zakażeń bezobjawowych u młodych kobiet. Oznacza to, że są one czasami obecne nawet w przypadku braku choroby. Wśród 17 gatunków izolowanych z dróg oddechowych i układu moczowo-płciowego wyróżnia się 4 typy. Mycoplasma pneumoniae jest dobrze znanym patogenem, rzadko jest izolowana od zdrowych osób. Gatunki Mycoplasma hominis i Ureaplasma, znane wspólnie jako organizmy mykopowirusowe narządów płciowych, są ogólnie uważane za oportunistów powodujących infekcje u osób podatnych.

Jakie objawy daje bakteria Ureaplasma?

Większość osób nie ma żadnych objawów i nie zostało udowodnione, że Ureaplasma powoduje u nich długotrwałe powikłania zdrowotne. Jeśli bakteria wywołuje symptomy, są to między innymi:

• ból przy oddawaniu moczu,
  
• nietypowa wydzielina z pochwy,
  
• zapalenie pęcherza moczowego lub zakażenie dróg moczowych,
  
• zapalenie jelita grubego,
  
• zapalenie stawów,
  
• przedwczesny poród,
  
• bakteriemia,
  
• zapalenie płuc,
  
• zapalenie opon mózgowych.
  

Zobacz także: Zapalenie dróg moczowych – objawy, leczenie domowe i specjalistyczne

Zarówno gatunki Mycoplasma, jak i dwa gatunki Ureaplasmy (w tym Parvum i Urealyticum) mogą być przenoszone przez bezpośredni kontakt (w tym poprzez kontakt seksualny, chociaż nie jest uważana za chorobę weneryczną ze względu na niski stopień patogenności) lub drogą łożyskową od matki do potomstwa (w chwili urodzenia lub w macicy). Szacuje się, że znaczna część populacji aktywnej seksualnie jest zakażona Ureaplasmą, która nie powoduje żadnych objawów.

Ureaplasma a niepłodność

Bakterie ureaplazmy mogą powodować zapalenie w jamie brzusznej, zakażenie i niekorzystne wyniki badań krwi kobiet w ciąży skutkujące przedwczesnym porodem i uszkodzeniem płuc płodu. Zapalenie tych narządów, bakteriemia, zapalenie opon mózgowych i zgon występują u niemowląt o bardzo małej masie urodzeniowej z powodu zakażenia Ureaplasmą lub Mycoplasmą obecną w dolnych drogach oddechowych. Zarówno gatunki Mycoplasma, jak i Ureaplasma mogą odgrywać rolę zarówno w niepłodności, jak i poronieniu. Specyficzne mechanizmy działania, które mogą pogarszać płodność, są niejasne. Kwestia, czy te bakterie mogą powodować uszkodzenie dróg rodnych lub czy ich obecność zwiększa częstość poronień, nie została ostatecznie potwierdzona badaniami. W konsekwencji wiele klinik nie diagnozuje regularnie zakażeń Ureaplasmą lub Mycoplasmą.

Ureaplasma – jak można wykryć tę bakterię?

Można zdiagnozować Ureaplasmę przy użyciu próbki moczu lub wymazu z pochwy. Bakteria może zostać wyizolowana z krwi matczynej, krwi pępowinowej lub krwi noworodków. Próbkę lub wymaz poddaje się testowi PCR, który sprawdza obecność bakterii. Diagnostyka Ureaplasmy trwa zwykle około 36 godzin.

Ureaplasma – jak leczyć zakażenie tą bakterią?

W większości przypadków zakażenie bakterią Ureaplasma jest łatwe w leczeniu. Przy zapaleniu cewki moczowej stosuje się antybiotykoterapię za pomocą np. doksycykliny podawanej przez 7 dni lub azytromycyny przyjmowanej przez 5 dni. Niektórzy pacjenci wymagają dłuższego leczenia doksycykliną. Ponadto stosowane są również ciprofloksacyna lub metronidazol. Niektóre osoby mogą nadal doświadczać objawów po usunięciu infekcji, ale przeważnie symptomy zanikają wraz z upływem czasu. Ponadto należy pamiętać, iż partnerów seksualnych także należy leczyć. Prezerwatywy i inne metody antykoncepcji nie są skuteczne w zapobieganiu transmisji, ponieważ Ureaplasma jest często częścią flory bakteryjnej organizmu i zakażenia nią są często oportunistczne.

Ureaplasma – leczenie naturalne

Naturalne środki zaradcze w leczeniu zakażenia bakterią Ureaplasma to:

• boraks – stosowany u mężczyzn w proporcjach – 1/4 łyżeczki boraksu rozpuszczona w jednym litrze wody pitej przez cały dzień; kuracja trwa 4 dni w tygodniu z 3 dniami wolnymi; dla kobiet – 1/8 łyżeczki boraksu w jednym litrze wody pitej przez cały dzień, również trwa 4 dni w tygodniu z 3 dniami wolnymi;
  
• zioła – w postaci herbaty z dodatkiem dziewanny o działaniu przeciwbakteryjnym i miodu oraz zielonej herbaty, która ma właściwości przeciwutleniające i przeciwbakteryjne; ponadto stosuje się napar z mącznicy lekarskiej (Arctostaphylos uva-ursi), który działa antybakteryjnie na układ moczowy.
  

Ważna jest również zmiana stylu życia i dostarczenie organizmowi dużo składników odżywczych oraz unikanie spożywania pustych kalorii, które obniżają układ odpornościowy. Należy unikać cukru i przetworzonych produktów z mąki, spożywać świeże owoce i warzywa, zwłaszcza marchew, która dostarcza dużą ilość składników odżywczych. Ponadto trzeba starać się codziennie spacerować, co najmniej przez 5–10 minut.