Gdy na twarzy (zwłaszcza w centralnej części – w okolicach nosa, brody i czoła) często pojawia się rumień oraz widoczne, pękające naczynka, a do tego występują zmiany skórne w postaci wyprysków i zaskórników można mieć przypuszczenia, że to objawy trądziku różowatego, Początki bywają łagodne i mogą nie wzbudzać podejrzeń, jednak warto być czujnym i nie ignorować pierwszych symptomów. Nieleczony trądzik różowaty prowadzi do trwałych zmian skórnych, objawiających się w skrajnych przypadkach nawet wystąpieniem tak zwanej guzowatości nosa. Podpowiadamy, jak leczyć trądzik różowaty, jakie są jego przyczyny, jak dbać o wrażliwą skórę twarzy i jak wybrać krem na trądzik różowaty.

Trądzik różowaty – odmiany

Trądzik różowaty może mieć postać:

• rumieniowo-teleangiektatyczna – objawiającą się powracającym zaczerwienieniem twarzy w centralnej części i widocznymi naczynkami;
• grudkowo-krostkową – występuje stały rumień i obrzęk twarzy, grudki i krostki w centralnej części twarzy;
• guzowatą – stały rumień, grudki, krostki i duże zgrubienia w postaci guzów, najczęściej w obrębie nosa, czoła, oczu, uszu i łuków jarzmowych; zgrubienia mają zwykle charakter nieodwracalny i wymagają interwencji chirurgicznej.
• oczną – występuje pieczenie, swędzenie i kłucie oczu, zapalenie brzegów powiek i spojówek, a także nadwrażliwość na światło.

Trądzik różowaty – przyczyny

Trądzik różowaty jest przypadłością, której przyczyny nie są w stu procentach znane. Zwykło się uznawać, że występuje on u osób z tak zwaną predyspozycją do zachorowania na trądzik różowaty. Jest to skłonność do silnych reakcji na zewnętrzne bodźce, objawiająca się nagłym, silnym zaczerwienieniem twarzy. Jednocześnie wyróżnia się najbardziej prawdopodobne przyczyny trądziku:

• Predyspozycje genetyczne – nie da się dokładnie ocenić prawdopodobieństwa pojawienia się trądziku różowatego, jednak uważa się, że ryzyko wystąpienia objawów wzrasta, gdy rodzice lub dziadkowie zmagali się z tą przypadłością. Nie oznacza to jednak, że trądzik różowaty nie może pojawić się u osoby nieobciążonej genetycznie. I przeciwnie – gdy u rodziców dziecka pojawiło się to schorzenie, nie ma pewności, że pojawi się również u dziecka.
• Zaburzenia pracy naczyń krwionośnych przy jednoczesnym nadmiernym ukrwieniu – gdy ściany naczyń krwionośnych są kruche i nieelastyczne, nie wytrzymują naporu krwi i rozszerzają się, a potem nie powracają do pierwotnych rozmiarów (lub trwa to długo). To przyczynia się do powstania rumienia (zwłaszcza w centralnej części twarzy, czyli tam, gdzie występuje najwięcej gruczołów łojowych). Nadmierne ukrwienie może doprowadzić do stałych zmian w skórze twarzy.
• Zaburzenia hormonalne – nadprodukcja estrogenów, czyli hormonów płciowych, wpływa na rozluźnianie mięśni naczyń krwionośnych. Prowadzi to zwiększenia rumienia i pojawiania się na powierzchni skóry widocznych, rozszerzonych naczyń.
• Stany zapalne gruczołów łojowych i nadprodukcja łoju – w obrębie gruczołów łojowych powstają stany zapalne, które mają charakter nawrotowy. Wpływa to na przyrost tkanki łącznej i widoczne zgrubienie skóry, które mogą prowadzić do nieodwracalnej guzowatości. Dodatkowo pojawiają się wypryski i rozszerzone pory, a skóra jest przetłuszczona.

• Rumień może pojawiać się na twarzy w wyniku stresu, zmiennych warunków atmosferycznych, skoków temperatury, gorących kąpieli, sauny, spożywania alkoholu, gorących lub pikantnych potraw, promieniowania UV, drażniących lub rozgrzewających kosmetyków czy przegrzania w wyniku wysiłku fizycznego.

Trądzik różowaty – leczenie

Leczenie trądziku różowatego musi być dopasowane do przebiegu, odmiany i stopnia nasilenia choroby. Stosuje się leczenie doustne i zewnętrzne.

Leczenie doustne polega na zażywaniu przepisanych przez lekarza antybiotyków i innych leków, mających zmniejszać lub eliminować objawy trądziku różowatego. Leki przepisywane pacjentom mogą poprawiać krążenie krwi, działać przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie, a także regenerować barierę ochronną naskórka i stymulować do pracy komórki skóry.

Odmianę guzowatą leczy się zwykle chirurgicznie lub kosmetycznie, np. zabiegami dermabrazji, kriochirurgii czy laseroterapii.

Leczenie trądziku różowatego może odbywać się także zewnętrznie, z wykorzystaniem specjalistycznych maści i kremów.

Zobacz także: Trądzik grudkowo-zaskórnikowy: przyczyny, domowe sposoby, pielęgnacja i leczenie

Trądzik różowaty – leczenie domowe, higiena i pielęgnacja

Domowe leczenie trądziku różowatego zajmuje ważne miejsce w ogólnej terapii. Powinno opierać się przede wszystkim na odpowiedniej pielęgnacji, higienie i diecie, a także wyeliminowaniu lub zminimalizowaniu szkodliwych czynników zewnętrznych. Aby zmniejszyć lub zatrzymać objawy trądziku należy:

• stosować kosmetyki z silnym filtrem przeciwsłonecznym (promieniowanie UV przyczynia się do powstawania rumienia i nagrzewania twarzy);
• unikać kąpieli słonecznych i wizyt w solarium;
• myć twarz dwa razy dziennie łagodnymi dermokosmetykami i letnią wodą;
• zadbać o nawilżenie skóry;
• unikać długich, gorących kąpieli i sauny;
• nie stosować peelingów mechanicznych i rozgrzewających kosmetyków;
• nie używać silnych, drażniących kosmetyków;
• zmniejszyć czynniki wywołujące stres;
• nie przegrzewać twarzy w wyniku wysiłku fizycznego;
• chronić twarz przed mrozem i wiatrem (stosować kremy ochronne i osłaniać twarz).

Trądzik różowaty – kosmetyki

Do pielęgnacji i mycia twarzy należy stosować:

• łagodne dermokosmetyki o działaniu łagodzącym;
• kosmetyki nawilżające;
• kosmetyki o działaniu antybakteryjnym i przeciwzapalnym;
• produkty bez parabenów i innych konserwantów; bez alkoholu, substancji zapachowych, mięty mentolu, kamfory i olejków eterycznych;
• lekkie, niezatykające porów i nieobciążające kosmetyki;
• produkty, które nie wywołują efektu ściągania skóry;
• kosmetyki z kwaśnym odczynem – pH niższym niż 7.

Trądzik różowaty – dieta

Dieta ma duże znaczenie w leczeniu trądziku różowatego. Niektóre potrawy i napoje mogą podnosić ciśnienie krwi, a przez to rozszerzać naczynia krwionośne i zwiększać rumień. Należy unikać przede wszystkim:

• alkoholu, kawy, mocnej herbaty i innych napojów, które podnoszą ciśnienie krwi;
• bardzo gorących potraw;
• pikantnych przypraw.

Warto też zwiększyć ilość substancji odżywczych i witamin oraz produktów, które wzmacniają naczynia krwionośne. Należą do nich witaminy z grupy A, C i E, nienasycone kwasy tłuszczowe. Warto spożywać warzywa i owoce, ryby, oleje roślinne, takie jak olej lniany, oliwa z oliwek, a także nasiona słonecznika i sezamu.