Alergia na kota jest reakcją uczuleniową na wytwarzane przez zwierzę alergeny. Wbrew powszechnej opinii, nie istnieje alergia na sierść kota. Czynnikiem wywołującym alergie są białka, które znajdują się na włosiu pupila. Zdaniem weterynarzy, alergia na kota jest o wiele częstsza niż reakcje uczuleniowe na psy. Jednak jak się okazuje, alergia na kota nie jest wyrokiem dla osób marzących o pupilu!

Zobacz też: Alergie na sierść, kurz, pyłki - objawy uczuleń wziewnych. Wstrząs anafilaktyczny jako ostry symptom uczulenia

Alergia na kota – z czego się bierze?

Najpowszechniejszym alergenem u kotów jest białko Fel d1 (sekretoglobina). Wytwarzane jest w gruczołach ślinowych, skąd przenoszone jest na sierść poprzez częste jej lizanie przez koty. Ponadto produkcja alergenu zachodzi w gruczołach łojowych znajdujących się w skórze kota, skąd poprzez złuszczony naskórek przenosi się na sierść i otoczenie. W niewielkim stopniu jest on produkowany także poprzez gruczoły okołoodbytnicze i komórki podstawne nabłonka. Zdecydowanie więcej gruczołów łojowych odpowiedzialnych za produkcję alergenu mają samce kotów. Zgodnie z szacunkami naukowców z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, reakcja alergiczna na Fel d 1 dotyka aż 80–90% osób uczulonych na koty.

Kolejnym białkiem, które zdaniem lekarzy i naukowców wywołuje reakcje alergiczne u ludzi, jest białko Fel d 2, zwane inaczej 69-kDa lub albuminą surowicy kota. Zdaniem naukowców, proteina może wywoływać uczulenie u nawet 15–20% ludzi. Białko to wzrasta u kotów z wiekiem. Znajduje się m.in. w moczu zwierzęcia, dlatego kontakt z nawet niewielką ilością może wywoływać alergie. Pozostałymi alergenami, które o wiele rzadziej wpływają odczyny alergiczne, są: Fel d 3 (cystatyna), Fel d 4 (lipokalina), Fel d 5 (immunoglobulina A), Fel d 6w (immunoglobulina M), a także Fel d 7 (von Ebner’s gland protein).

Objawy alergii na kota

Charakterystycznymi objawami alergii na kota są reakcje uczuleniowe pochodzące z układu oddechowego. Jak informują lekarze, najczęstszymi objawami alergii na koty są: katar, kichanie, kaszel, drapanie w gardle, przekrwienie błony śluzowej nosa, łzawienie, swędzenie oczu, obrzęk powiek. Dzieje się tak za sprawą niewielkich rozmiarów cząsteczek alergenów, które z łatwością można wciągnąć do jamy nosowej i oskrzeli w trakcie normalnego wdechu. Rzadziej dochodzi do skórnych objawów alergii. W takiej sytuacji osoby z reakcjami uczuleniowymi mogą doznać swędzenia i zaczerwienienia skóry, a także pokrzywki. Alergia na kota jest niebezpieczna zwłaszcza u dzieci, które narażone są na rozwój astmy. Problem ten dotyczy także dorosłych, choć dochodzi do niego zdecydowanie rzadziej. Nieleczona alergia na kota może doprowadzić min. do przewlekłego zapalenia zatok.

Zobacz też: Pokrzywka alergiczna u dziecka i dorosłego – objawy, przyczyny i leczenie

Jak się pozbyć alergii na kota? Odczulanie, leczenie i inne metody

Jedną z metod, które zmniejszają objawy alergii, jest częste sprzątanie domu bądź innych pomieszczeń, w których przebywa kot. Alergicy nie powinni wpuszczać kotów do sypialni. Zaleca się także częste pranie ubrań i pościeli oraz usunięcie dywanów lub wykładzin o grubych włosach. Siedliskim potencjalnych alergenów mogą być także poduszki i zasłony. Objawy alergii minimalizuje się poprzez wietrzenie pomieszczeń i dokładne mycie rąk po każdorazowym kontakcie ze zwierzęciem. Korzystne mogą okazać się częstsze kąpiele i szczotkowanie kotów, jednak zabiegów nie powinna wykonywać osoba z reakcjami alergicznymi. Jeśli alergik ma silne objawy, uniemożliwiające normalne funkcjonowanie, warto pomyśleć o usunięciu kota z domu.

Jednym z rozwiązań może okazać się odczulanie. Terapia odczulająca polega na zwiększeniu tolerancji organizmu alergika na dany alergen. Dzieje się tak poprzez podawanie podskórnych zastrzyków z kocimi białkami wywołującymi reakcje alergiczne. Należy pamiętać, że zanim przystąpi się do odczulania należy przeprowadzić testy wskazujące konkretne alergeny. Odczulanie jest długim i żmudnym procesem. Na początku stosuje się zastrzyki średnio 1–2 razy w tygodniu. Z czasem zmniejsza się częstotliwość szczepionek po podaniu dawki podtrzymującej. Odczulanie nigdy nie zapewnia całkowitej skuteczności, lecz znacząco podnosi komfort życia alergika. Czas pełnej terapii wynosi od 3 do 5 lat.

W przypadku leczenia farmakologicznego najczęściej stosuje się leki przeciwhistaminowe, które blokują świąd lub katar poprzez aktywację histaminy. Ponadto, lekarze zalecają stosowanie kortykosteroidów wziewnych oraz donosowych, które działają przeciwzapalnie. Pomocne mogą okazać się także leki obkurczające naczynia o miejscowym działaniu (stosowane donosowo). Trzeba pamiętać, że nie powinno się ich zażywać dłużej niż 10 dni.