Intubacja dotchawicza polega na wprowadzeniu rurki intubacyjnej przez jamę ustną (niekiedy przez nos) do tchawicy, która jest przedłużeniem krtani. Zadaniem przyrządu jest zagwarantowanie dopływu powietrza do płuc. Intubacja wykonywana jest najczęściej przed rozpoczęciem zabiegu operacyjnego, gdy pacjent poddawany jest procedurze znieczulenia ogólnego. Obecnie stosuje się nieco inny rodzaj rurki niż tradycyjne, bo plastikowe i giętkie.

Głównym celem intubacji jest podtrzymanie przepływu powietrza do płuc. Pacjent zwiotczony nie oddycha. Zabieg jest przeprowadzany po to, żeby respirator lub worek mógł wtłaczać powietrze do płuc. Dodatkowymi korzyściami zastosowania takiej intubacji jest możliwość oczyszczenia dróg oddechowych za pomocą rurki, a także zabezpieczenie pacjenta przed zachłyśnięciem się treściami żołądkowymi.

Jakie są wskazania do intubacji dotchawicznej?

Intubacja dotchawiczna jest techniką ratowania życia używaną często w nagłych wypadkach i na blokach operacyjnych. W związku z tym wskazania do intubacji muszą być znane wszystkim lekarzom. Głównymi zaleceniami do udrożnienia dróg oddechowych są:

Przeprowadzenie sztucznego oddychania – gdy pacjent jest nieprzytomny lub znajduje się w stanie bezdechu (nie oddycha), wówczas wymagana jest intubacja do właściwego oddychania;

Ochrona dróg oddechowych – w kilku przypadkach pacjent musi być intubowany, aby chronić płuca przed zasysaniem zawartości żołądka lub krwi. Jest to użyteczne, gdy nie ma odruchów ochronnych dróg oddechowych, takich jak odruch wymiotny i odruch kaszlowy;

Wprowadzenie środków znieczulających – ogólne znieczulenie jest jednym z głównych wskazań wśród wszystkich powodów do intubacji. W praktyce znieczulenie intubacją jest przeprowadzane rutynowo z wyżej wymienionych przyczyn, a także do podawania pacjentom w precyzyjnych stężeniach mieszaniny tlenu i gazów znieczulających.

Intubacja za pomocą rurki – przebieg

Głowa pacjenta podczas zabiegu powinna być odchylona do tyłu, dzięki czemu specjalista ma dokładniejszy ogląd jamy ustnej. Lekarz wprowadza rurkę za pomocą laryngoskopu – narzędzia pozwalającego na zobaczenie górnej części tchawicy, poniżej strun głosowych. Urządzenie w czasie działania dodatkowo przytrzymuje język.

Najpierw specjalista wprowadza lewą ręką ostrze laryngoskopu po prawej stronie języka. Uchwyt urządzenia jest układany pod kątem 45º w górę, aby unieść język oraz nagłośnię. Dzięki temu widoczne struny głosowe i krtaniowe zostają otwarte.

Lekarz prawą ręką wprowadza rurkę intubacyjną przez usta dokładnie między struny do momentu aż przemieści się ona w stronę krtani. Podziałka, która znajduje się na rurce powinna zatrzymać się w przypadku dorosłych na poziomie ust między 21 a 24 cm. Specjalista wyjmuje ostrze laryngoskopu. Może teraz wprowadzać powietrze tak, aby zapobiec jego wyciekowi podczas wentylacji.

Rozwiązanie to jest wybierane wówczas, gdy osoba poszkodowana jest bardzo chora. Brak tlenu w organizmie może doprowadzić do uszkodzenia mózgu, wstrzymania akcji serca i w ostateczności do śmierci. Gdy pacjent jest nieprzytomny i wymiotuje może to poskutkować ostrą niewydolnością oddechową lub/i zapaleniem płuc. Rurka, która zostanie wprowadzona zbyt głęboko, może doprowadzić do tego, że tylko jedno płuco będzie miało bezpośredni dostęp do tlenu, zamiast dwóch.

Zobacz także: Tracheostomia – wskazania, rodzaje rurek, pielęgnacja, powikłania

Pomimo, że po intubacji dotchawicznej rzadko występują komplikacje, powinien wykonywać ją doświadczony lekarz. Rurka może być umieszczona przez jamę ustną (jest to najczęściej wybierane rozwiązanie). Niekiedy jest też wprowadzana bezpośrednio do krtani (konikotomia) lub tchawicy (tracheotomia)

Powikłania po intubacji za pomocą rurki

Powikłania najczęściej dotyczą uszkodzenia warg, uzębienia czy podniebienia. Może pojawić się również ból gardła, chrypka, męczący kaszel oraz trudności z przełykaniem śliny. Zdarza się, że długotrwała wentylacja mechaniczna, wykorzystująca intubację dotchawiczną, doprowadza do zmian zwyrodnieniowych krtani czy jej zwężenia. Chociaż ten problem występuje rzadziej to jest on istotny z punktu widzenia pacjenta.

Po każdym wykonaniu przez lekarza intubacji, anestezjolog sprawdza za pomocą słuchawek, czy rurka została poprawnie umieszczona i znajduje się w układzie oddechowym, zdarza się bowiem, że niedoświadczony personel źle wykonuje zlecone zadanie i za pierwszym razem wprowadzenie może się nie udać, w efekcie może ona trafić do układu pokarmowego. W takim przypadku zawsze powtarza się intubację dotchawiczną.

Powikłaniami omawianego zabiegu bywa również zakażenie dróg oddechowych, urazy krtani oraz języka, krwawienie z nosa, wymioty czy przyspieszona akcja serca. Ze względu na budowę dróg oddechowych, najczęściej negatywne skutki związane z intubacją za pomocą rurki występują u kobiet oraz dzieci. Chodzi tutaj przede wszystkim o budowę dróg oddechowych.