Helicid to lek stosowany przede wszystkim u pacjentów z chorobą wrzodową. Lek zaliczany jest do grupy tzw. inhibitorów pompy protonowej. Substancją czynną w preparacie jest omeprazol.

Omeprazol podawany jest doustnie i wchłania się już w jelicie cienkim. Maksymalne stężenie leku osiąga się po 1-2 godzin od podania. Lecznicze działanie omeprazolu – po przyjęciu jednej dawki - utrzymuje się przez całą dobę.

Lek ma postać twardej żelatynowej kapsułki z czerwonym wieczkiem i jasnobrązowym korpusem, zawierająca peletki w kolorze od białawego do jasnego żółtobrązowego.

Helicid może być stosowany przez kobiety w ciąży oraz karmiące piersią. Mimo to decyzję o przepisaniu leku zawsze podejmuje lekarz.

Helicid – w leczeniu jakich schorzeń jest stosowany?

Helicid to lek podawany głownie dorosłym, rzadziej dzieciom. U dorosłych lek stosowany jest w leczeniu:

• owrzodzenia dwunastnicy i zapobieganiu nawrotom owrzodzenia dwunastnicy;

• owrzodzeń żołądka i zapobieganiu nawrotom owrzodzenia żołądka;

• w skojarzeniu z odpowiednimi antybiotykami, przy zakażeniach Helicobacter pylori (H. pylori) w chorobie wrzodowej;

• owrzodzeń żołądka i dwunastnicy związanych z przyjmowaniem NLPZ (niesteroidowych leków przeciwzapalnych) i zapobieganiu nawrotom u pacjentów narażonych na ryzyko ich wystąpienia;

• refluksowego zapalenia przełyku;
  

• podtrzymującym u pacjentów po wygojeniu refluksowego zapalenia przełyku;

• objawowym choroby refluksowej przełyku;

• zespołu Zollingera-Ellisona.

W przypadku dzieci powyżej 1 roku i masie ciała do 10 kg lek Helicid stosuje się w leczeniu:

• refluksowego zapalenia przełyku;

• objawowym zgagi i zarzucania kwaśnej treści żołądkowej w chorobie refluksowej przełyku

Dzieci powyżej czwartego roku życia i młodzieży w połączeniu z antybiotykiem lek Helicid stosuje się w leczeniu owrzodzenia dwunastnicy wywołanego przez H. pylori

Skąd się biorą wrzody żołądka? Dowiesz się tego z filmu:

Helicid – przeciwwskazania

Przyjmowanie leku Helicid może być niebezpieczne dla osób, które są uczulone choćby na jeden ze składników leku. Lek może zawierać laktozę i sacharozę. Tym samym osoby, które są na nie uczulone, mają nietolerancję galaktozy lub fruktozy, niedobór laktazy lub sacharazy–izomaltazy, a także zmagają się z zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy w ogóle nie powinny stosować tego preparatu.

Omeprazolu, podobnie jak innych leków z grupy inhibitorów pompy protonowej, nie należy podawać jednocześnie z nelfinawirem. 

Omeprazol jest inhibitorem izoenzymu CYP2C19. Na początku oraz na końcu leczenia omeprazolem należy wziąć pod uwagę możliwość interakcji z lekami metabolizowanymi przez izoenzym CYP2C19. Interakcję obserwuje się między klopidogrelem i omeprazolem. Mimo że żadne badania nie określają, czy takie połączenie jest groźne, nie zaleca się ich równoczesnego stosowania.

Szczególną ostrożność w  przyjmowaniu należy zachować w sytuacji, gdy u chorego pojawiają się:

• utrata masy ciała bez wyraźnej przyczyny oraz problemy z połykaniem;

• ból żołądka lub niestrawność;

• wymioty (także wymioty krwią);
  

• czarne stolce (kału podbarwionego krwią);
  

• ciężka lub uporczywa biegunka (omeprazol może powodować biegunki) 
  

• ciężkie zaburzenia dotyczące wątroby.

Jeśli u pacjenta kiedykolwiek występowała reakcja skórna w wyniku stosowania leku decyzja o zasadności podania leku należy do lekarza.

Warto pamiętać, że omeprazol może utrudniać wchłanianie witaminy B12. Tym samym osoby, które długo przyjmują leki na jego bazie powinny regularnie badać stężenie tej witaminy.

Helicid – dawkowanie

Helicid ma postać kapsułek. Lek powinien być przyjmowany rano, na czczo i popity połową szklanki wody. Lek można przyjąć razem z posiłkiem lub na czczo. Jeśli chory lub dziecko mają problem z połknięciem tabletki, kapsułkę można otworzyć i dodać do kwaśnego soki, np. jabłkowego.

U pacjentów, u których występują objawy refluksu przełykowo-żołądkowego, takie jak zgaga i zarzucanie treści żołądkowej, jeśli przełyk jest uszkodzony w niewielkim stopniu zaleca się przyjmowanie 20 mg raz na dobę przez 4-8 tygodni. Czasem konieczne może być zwiększenie dawki do 40mh i wydłużenie terapii do 8 tygodni, jeśli przełyk nie jest jeszcze wygojony. Zalecana dawka po wygojeniu przełyku wynosi 10 mg raz na dobę. Jeżeli przełyk nie uległ uszkodzeniu, zwykle stosowana dawka wynosi 10 mg raz na dobę.

U pacjentów z wrzodami w obrębie górnego odcinka jelita cienkiego (wrzodów dwunastnicy) zalecana się przyjmowanie 20 mg raz na dobę przez 2 tygodnie. W niektórych przypadkach terapię wydłuża się o kolejne dwa tygodnie, jeśli wrzody jeszcze się nie zagoiły. Jeśli po tym czasie wrzody dalej są widoczne lekarz może zwiększyć dawkę do 40 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

U pacjentów z wrzodami żołądka zaleca się przyjmowanie 20 mg raz na dobę przez 4 tygodnie. Lekarz może wydłużyć terapie o kolejne 4 tygodnie, jeżeli wrzody dalej będą widoczne. Jeżeli wrzody nie znikną lekarz może zwiększyć dawkę do 40 mg raz na dobę przez 8 tygodni.

Aby nie dopuścić do ponownego wystąpienia owrzodzeń dwunastnicy i żołądka zaleca się przyjmowanie 10 mg lub 20 mg raz na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę do 40 mg raz na dobę.

U pacjentów, u których owrzodzenia dwunastnicy i żołądka spowodowane były przyjmowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) zaleca się przyjmowanie 20 mg raz na dobę przez 4-8 tygodni. W przypadku chorych, którzy przyjmują NLPZ, aby uniknąć powstania owrzodzeń zaleca się przyjmowanie 20 mg raz na dobę.

Jeśli owrzodzenie zostało wywołane zakażeniem bakteryjnym Helicobacter pylori oraz aby uniknąć nawrotów choroby zaleca się przyjmowanie 20 mg dwa razy na dobę przez jeden tydzień. Lekarz może zalecić również przyjmowanie dwóch antybiotyków spośród amoksycyliny, klarytromycyny oraz metronidazolu.

W przypadku leczenia nadmiernego wydzielania kwasu w żołądku spowodowanego zmianą rozrostową w trzustce (zespół Zollingera-Ellisona) zalecana dawka wynosi 60 mg na dobę. Lekarz dostosuje dawkę w zależności od indywidualnych potrzeb u danego pacjenta, a także zdecyduje przez jak długi czas konieczne będzie przyjmowanie leku.

Lek może być podawany także dzieciom, u których obserwuje objawy typowe dla refluksu żołądkow-przełykowego (zgaga, zarzucanie treści żołądkowej). Dawka leku będzie zależała od wieku masy ciała dziecka i zawsze ustala ją lekarz. Lek może być podawany tym dzieciom, które mają co najmniej 12 miesięcy i ważą minimum 10 kg. W leczeniu owrzodzeń spowodowanych zakażeniem bakteryjnym Helicobacter pylori oraz przy zapobieganiu ich nawrotom u dzieci powyżej 4 lat także mogą przyjmować omeprazol. Dawka będzie zależna od masy ciała dla dzieci jest zależna od masy ciała. Dodatkowo lekarz może przepisać dziecku także dwa antybiotyki: amoksycylinę oraz klarytromycynę.

Helicid - interakcje z innymi lekami

Helicid może wchodzić w reakcje z innymi lekami. Osoby, które przyjmują któryś w poniższych leków powinny poinformować o tym lekarza:

• Ketokonazol, itrakonazol, pozakonazol lub worykonazol (stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych)

• Digoksyna (stosowana w leczeniu zaburzeń czynności serca) 
  

• Diazepam (stosowany w leczeniu lęku, w celu zmniejszenia napięcia mięśni lub w leczeniu padaczki)
  

• Fenytoina (stosowana w leczeniu padaczki).
  

•  Leki zmniejszające krzepliwości krwi, np. warfaryna lub inne preparaty antagonistów witaminy K.

• Ryfampicyna (lek stosowany w leczeniu gruźlicy)
  

• Atazanawir (lek stosowany w leczeniu zakażenia wirusem HIV)
  

• Takrolimus (podawany pacjentom po przeszczepie)
  

• Dziurawiec (Hypericum perforatum) (polecany osobom, które zmagają się z łagodną postacią depresji); 
  

• Cylostazol (lek stosowany w leczeniu chromania przestankowego);
  

• Sakwinawir (podawany osobom zakażonym wirusem HIV);
  

• Klopidogrel (chroni przed tworzeniem się zakrzepów krwi);
  

• Erlotynib (lek stosowany w leczeniu nowotworów);
  

• Metotreksat (lek przyjmowany przez pacjentów z chorobą nowotworową).
  

Helicid - działania niepożądane

Helicid tak samo, jak każdy inny lek może wywołać szereg skutków ubocznych. U pacjentów mogą (ale nie muszą) się pojawić:

• nudności;

• wymioty;
  

• biegunka;
  

• zaparcia;
  

• wzdęcia;
  

• niestrawność;

• ból brzucha;
  

• bóle i zawroty głowy;
  

• zaburzenia równowagi;
  

• bezsenność;

• zmiany i reakcje alergiczne (świąd, wysypka, pokrzywka), rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna rozpływna martwica naskórka; 
• niewydolność wątroby, encefalopatia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby (z żółtaczką lub bez niej);
• ginekomastia;
• złe samopoczucie, zwiększona potliwość;
  
• bóle stawów i mięśni, złamania kości biodrowej, nadgarstka, kręgosłupa;
  
• śródmiąższowe zapalenie nerek;
  
• wypadanie włosów;
• bezsenność;
• omamy, agresja;
  
• obrzęk stóp,
  
• suchość w ustach, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, kandydoza przewodu pokarmowego, mikroskopowe zapalenie jelita grubego.