Furosemidum, czyli lek furosemid, to związek działający moczopędnie. Bardzo często wykorzystuje się go w przewlekłym leczeniu nadciśnienia tętniczego, dekompensacji niewydolności krążenia, niewydolności nerek oraz wielu ostrych stanach klinicznych. Należy do grupy leków o nazwie diuretyki pętlowe. Trudno mówić o przedawkowaniu furosemidu, jednak zdarza się, że zbyt duża ilość przyjętego leku powoduje skutki uboczne.

Jak działa furosemidum?

Lek furosemidum działa moczopędnie. Powoduje, że w nerkach zostaje zahamowane wchłanianie zwrotne sodu, potasu oraz chlorków do organizmu, a w efekcie zwiększa się objętość wydalanego moczu. Skuteczność działania leku jest zależna od funkcjonowania narządu docelowego, czyli nerek. Jak wcześniej wspomniano, furosemid doskonale sprawdza się przy skoku ciśnienia tętniczego czy dekompensacji niewydolności krążenia, której towarzyszą obrzęki obwodowe. Zmniejsza obciążenie wstępne mięśnia sercowego, powoduje zwiększone wydalanie sodu przez nerki, tym samym przyczyniając się do spadku ciśnienia tętniczego. Jeśli związek ten jest przyjmowany przewlekle, dochodzi do spadku wrażliwości naczyń krwionośnych na endogenne substancje pośredniczące we wzroście ciśnienia tętniczego (tzw. katecholaminy), a w efekcie ulega osłabieniu skurczowa reakcja naczyń krwionośnych i obniżają się wartości ciśnienia tętniczego. Dzięki „ściąganiu wody” z organizmu furosemid doskonale sprawdza się w leczeniu obrzęków obwodowych, wodobrzusza (obecności płynu w jamie otrzewnej) czy obrzęku płuc (przesiąkaniu płynu do pęcherzyków płucnych). Rzadziej wykorzystuje się działanie furosemidu do eliminowania nadmiaru wapnia w przebiegu hiperkalcemii. Furosemidum to lek stosowany także po to, aby wymusić zwiększone wydalanie moczu u osób po zatruciu i w ten sposób szybko usunąć szkodliwe substancje z krwi, jak również w przypadku spadku diurezy, w celu sforsowania ilości wydalanego moczu.

Furosemid – działanie uboczne

Niestety mechanizm działania furosemidu powoduje, iż przyczynia się on do utraty znacznych ilości potasu, magnezu czy wapnia. Mimo korzyści wynikających z jego stosowania przy nieprawidłowej, niekontrolowanej farmakoterapii można doprowadzić do powikłań związanych z niedoborami pierwiastków w organizmie. Pacjenci zaczynają odczuwać skurcze, zaburzenia rytmu serca. Z tego powodu chorzy stosujący furosemidum często jednocześnie przyjmują potas lub magnez w formie suplementu. Furosemid może też przyczynić się do pogłębienia odwodnienia u osób starszych, które mają trudność z przyjmowaniem optymalnej ilości płynów doustnie.

Jak można stosować lek furosemidum?

Furosemid może być podawany zarówno doustnie, jak i w formie dożylnej. Zazwyczaj jednak jest stosowany jako lek doustny, bo dość dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Chociaż w warunkach szpitalnych częściej wybiera się wersję dożylną. Można podawać furosemidum jako pojedyncze bolusy albo w formie pompy infuzyjnej, która gwarantuje stałe stężenie leku we krwi.

Furosemid – zamiennik

Furosemid to środek z grupy diuretyków pętlowych, czyli leków moczopędnych działających w obrębie pętli Henlego w nerkach. Zamiennikiem furosemidum jest torasemid. W przypadku nietolerancji diuretyku pętlowego lub nasilonych zaburzeń elektrolitowych wynikających ze stosowania tej substancji należy rozważyć wymianę furosemidum na lek moczopędny innej grupy.

Kiedy nie można stosować furosemidum?

Mówiąc o przeciwwskazaniach do stosowania furosemidum, należy kierować się mechanizmem działania tego leku. Skoro obniża wartości ciśnienia tętniczego, odwadnia i powoduje utratę elektrolitów, powinni się go wystrzegać chorzy z bardzo niskim ciśnieniem tętniczym oraz niskim poziomem sodu i potasu. Furosemidum jest zapisywane wyłącznie na receptę, dlatego lekarz powinien ściśle nadzorować terapię tym lekiem. Trudno mówić o przedawkowaniu furosemidu, choć przyjmowanie go w zbyt dużej ilości może spowodować skrajny, zagrażający życiu spadek ciśnienia tętniczego i odwodnienie.

Terapię zmniejszonej ilości wydalanego moczu w przebiegu niewydolności nerek można rozpocząć furosemidem. W przypadku braku odpowiedzi na leczenie trzeba jednak wycofać się ze stosowania tego leku. Furosemidum jest również przeciwwskazane w przypadku zatruć lekami o działaniu toksycznym względem komórek wątrobowych i nerek. Należy zachować ostrożność przy polipragmazji (przyjmowaniu znacznej ilości leków), szczególnie częstej u osób starszych. Z tego powodu lekarz wdrażający terapię furosemidem musi najpierw uzyskać informację o przewlekle stosowanych lekach.

Zobacz wideo: Gdzie przechowywać leki?