Cirrus – działanie leku
Cirrus w swoim składzie ma dwie substancje czynne. Zawarty w nim cetyryzyny dichlorowodorek jest lekiem przeciwalergicznym, natomiast pseudoefedryny chlorowodorek zwęża naczynia krwionośne w błonie śluzowej nosa w wyniku czego zmniejsza przekrwienie błony śluzowej nosa.
Lek Cirrus jest wskazany w leczeniu alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. Pomaga przy zwalczaniu objawów takich jak uczucie zatkania nosa, kichanie, wodnista wydzielina z nosa oraz swędzenie (świąd) nosa i spojówek.
Cirrus – skład leku
W skład leku Cirrus wchodzą dwie substancje czynne: cetyryzyny dichlorowodorek i pseudoefedryny chlorowodorek. Każda tabletka zawiera 5 mg cetyryzyny dichlorowodorku oraz 120 mg pseudoefedryny chlorowodorku.
W skład warstwy o natychmiastowym uwalnianiu (dotyczącej substancji czynnej cetyryzyny dichlorowodorku) wchodzą: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.
W skład warstwy o przedłużonym uwalnianiu (dotyczącej substancji pseudoefedryny chlorowodorku) wchodzą: hypromeloza, celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.
W skład otoczki Opadry Y-1-7000 white wchodzą: hypromeloza, tytanu dwutlenek (E171) i makrogol 400.
Ważne - leku nie powinno się stosować po terminie ważności. Nie wolno go jednak wyrzucać do śmieci, należy go odnieść do apteki, gdzie zostanie odpowiednio zutylizowany.
Cirrus – dawkowanie leku
Zalecana dawka leku Cirrus u dorosłych to jedna tabletka dwa razy na dobę (rano i wieczorem) w czasie posiłku lub między posiłkami. Takie dawkowanie jest także wskazane u młodzieży od 12. roku życia. Lek powinno się przyjmować doustnie i popijać dużą ilością wody. Leku nie powinno się przyjmować dłużej niż 2 do 3 tygodni.
Uwaga! Lek Cirrus nie powinien być stosowany u dzieci poniżej 12. roku życia.
Leku Cirrus nie może być stosowany w ciąży i podczas karmienia piersią, gdyż cetyryzyna i pseudoefedryna przenikają do mleka matki. Nie wpływa także na obsługę maszyn, jednak u niektórych pacjentów może powodować senność, zatem należy zachować szczególną ostrożność.
Leku nie powinno się zażywać w większej niż zalecana dawce - jeśli tak się stało, to do objawów ostrego przedawkowania należą: biegunka, zawroty głowy, zmęczenie, bóle głowy, złe samopoczucie, rozszerzenie źrenicy, zatrzymanie moczu, przyspieszenie czynności serca, zaburzenia rytmu serca, wzrost ciśnienia tętniczego krwi, uspokojenie, bezdech, utrata przytomności, sine zabarwienie skóry i zapaść sercowo-naczyniowa, bezsenność, omamy, drżenie, drgawki.
Ponadto lek Cirrus może spowodować psychozę toksyczną z urojeniami i omamami. U niektórych pacjentów mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca, zapaść krążeniowa, drgawki, śpiączka i niewydolność oddechowa.
W sytuacji przedawkowania leku należy jak najszybciej zgłosić się do szpitala. Trzeba sobie zdawać sprawę, że hemodializa usuwa cetyryzynę i pseudoefedrynę z organizmu, ale robi to w niewielkim stopniu. Dlatego osoby, które mają wątpliwości jak przyjmować lek powinny skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Cirrus – wskazania do stosowania leku
Cirrus jest lekiem, który może być stosowany w przypadku alergii - zwłaszcza podczas leczenia alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. Pomaga przy zwalczaniu objawów takich jak uczucie zatkania nosa, kichanie, wodnista wydzielina z nosa oraz swędzenie (świąd) nosa i spojówek.
Zobaczcie, jak rozróżnić infekcję wirusową od alergii:
Cirrus – przeciwwskazania do stosowania leku
Lek Cirrus nie może być stosowany, jeśli pacjent ma uczulenie na jakikolwiek składnik leku. Ponadto nie można z niego korzystać, jeśli występują ciężkie nadciśnienie tętnicze, ciężka postać choroby niedokrwiennej serca, ciężka niewydolność nerek, niewyrównana nadczynność tarczycy, zaburzenia rytmu serca, guz chromochłonny rdzenia nadnerczy, jaskra lub zwiększone ciśnienie śródgałkowe, zatrzymanie moczu.
Leku nie powinno się stosować także wtedy, kiedy pacjent należy do grupy ryzyka wystąpienia udaru krwotocznego mózgu, pacjent jest po przebytym udarze lub jeśli przyjmuje dihydroergotaminę (lek stosowany w migrenie). Leku nie podaje się również osobom, które przyjmują lub przyjmowały w ciągu dwóch ostatnich tygodni leki z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO).
Podczas stosowania leku szczególnie powinni uważać chorzy na cukrzycę, z nadczynnością tarczycy, nadciśnieniem tętniczym (zwłaszcza jeśli stosują niesteroidowe leki przeciwzapalne), oraz osoby stosujące niesteroidowe leki przeciwzapalne i leki sympatykomimetyczne, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwnadciśnieniowe, alkohol lub leki hamujące czynność ośrodkowego układu nerwowego. Ostrożność podczas stosowania muszą zachować także osoby w podeszłym wieku.
Podczas stosowania leku Cirrus szczególną ostrożność powinny zachować osoby, u których występuje rozrost gruczołu krokowego oraz osoby, u których występuje ryzyko stanów nadkrzepliwości, np. w przebiegu chorób zapalnych jelit.
Cirrus – interakcje
Jednoczesne stosowanie cetyryzyny z alkoholem lub innymi substancjami o działaniu hamującym na ośrodkowy układ nerwowy, może dodatkowo osłabiać zdolność reagowania i koncentrację.
Leku Cirrus nie można stosować z inhibitorami monoaminooksydazy, lekami stosowanymi w depresji. Powinno się zachować minimum dwutygodniowy odstęp między zakończeniem leczenia inhibitorami a przyjmowaniem leku Cirrus.
Ponadto nie wolno stosować leku Cirrus jednocześnie z dihydroergotaminą, która jest wykorzystywana przy leczeniu migren.
Jeśli pacjent przyjmuje antybiotyki (linezolid), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki zwężające naczynia krwionośne, leki obkurczające naczynia błony śluzowej nosa, leki zmniejszające łaknienie, leki psychostymulujące, leki obniżające ciśnienie krwi, glikozydy sercowymi, uspokajające, leki zobojętniające sok żołądkowy, inhibitory pompy protonowej, halogenowane środki do znieczulenia ogólnego, kaolin (lek stosowany w biegunce), teofilinę (lek stosowany m.in. w astmie oskrzelowej) czy rytonawir (lek stosowany w zakażeniu wirusem HIV) powinien powiedzieć o tym lekarzowi. Lek Cirrus może wpływać na działanie powyższych leków.
Również pacjenci, którzy przyjmują niesteroidowe leki przeciwzapalne np. kwas acetylosalicylowy, paracetamol, ibuprofen, naproksen, powinni zachować szczególną ostrożność podczas wprowadzania leku Cirrus.
Cirrus – skutki uboczne
Jak każdy lek, Cirrus może wywoływać działania niepożądane. Często może on powodować nerwowość, bezsenność, zawroty głowy, bóle głowy, senność, przyspieszenie czynności serca, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności, uczucie osłabienia. Takie objawy zgłasza nie więcej niż 1 do 10 na 100 pacjentów.
O wiele rzadziej, bo u 1 do 10 na 1 000 pacjentów mogą pojawić się niepokój, pobudzenie. Rzadko, u 1 do 10 na 10 000 pacjentów występują reakcje nadwrażliwości (w tym wstrząs anafilaktyczny), omamy, drgawki, drżenie, zaburzenia rytmu serca, bladość, wysokie ciśnienie krwi, wymioty, zaburzenia czynności wątroby, suchość skóry, wysypka, zwiększona potliwość, pokrzywka, bolesne lub utrudnione oddawanie moczu.
Bardzo rzadko, rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów mogą pojawić się zaburzenia psychotyczne, zaburzenia smaku, incydenty mózgowo-naczyniowe (udar mózgu), niedokrwienne zapalenie okrężnicy (części jelita grubego), wysypka polekowa, zapaść krążeniowa (nagłe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi objawiające się silnym osłabieniem, zblednięciem skóry, wzmożoną potliwością, często z utratą przytomności), obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, powiek, błon śluzowych, warg, języka i krtani, powodujący trudności w oddychaniu i przełykaniu).
Mogą także wystąpić zaburzenia akomodacji (zaburzenia oka), niewyraźne widzenie, nietypowe rozszerzenie źrenic, ból oka, osłabienie widzenia, nieprawidłowa tolerancja wzrokowa światła, trudności z oddychaniem (duszność), zaburzenia erekcji, ciężkie reakcje skórne objawiające się gorączką i licznymi, niewielkimi powierzchniowymi krostkami pojawiającymi się w obrębie dużych obszarów zaczerwienienia i kołatanie serca.
Podczas stosowania wyłącznie cetyryzyny zgłaszano pojedyncze przypadki zapalenia wątroby.