Chłoniak Hodgkina jest klonalnym rozrostem komórek Reed-Sternberga i komórek Hodgkina, które wywodzą się z limfocytów B. Nie jest znana etiologia tej choroby, zmiany odczynowe są obecne przede wszystkim w obrębie węzłów chłonnych. Jednym z badań mogących wskazywać na tę jednostkę chorobową jest morfologia.

Morfologia a chłoniak Hodgkina

Morfologia jest podstawowym badaniem krwi, które pozwala na określenie stanu elementów morfotycznych krwi. Umożliwia ocenę wartości krwinek czerwonych, ich ilość, objętość, wysycenie hemoglobiną. Pozwala na określenie ilości płytek krwi i wskaźników układu białokrwinkowego. Ten ostatni wskazuje na udział procentowy poszczególnych frakcji białych krwinek, a jego zaburzenia są częstą wskazówką laboratoryjną w poszukiwaniu choroby.

W przypadku chłoniaka Hodgkina morfologia nie zawsze ulega zmianie. Właściwie odsetek osób z zaburzeniami w morfologii krwi, szczególnie na wczesnym etapie rozwoju choroby, jest niewielki.

Chłoniak Hodgkina – obraz kliniczny

Początkowo objawy są ogólne: znaczne osłabienie, męczliwość, ból węzłów chłonnych i świąd skóry. Zdarzają się utrata masy ciała i poty nocne z towarzyszącą wysoką gorączką.

Stopień I chłoniaka charakteryzuje się powiększeniem jednego węzła lub grupy przyległych węzłów chłonnych. Obejmuje również pojedynczą zmianę pozawęzłową, jednak wtedy bez jednoczesnego zajęcia węzłów chłonnych. Najbardziej zaawansowane jest stadium IV chłoniaka, charakteryzujące się nie tylko zajęciem węzłów chłonnych, ale również odległymi naciekami pozalimfatycznymi.

Przekonajcie się, jakie znaczenie ma badanie na obecność genów BRCA1 i BRCA2:

Objawy związane z zajęciem węzłów chłonnych zależą od lokalizacji zmian. Jeśli są to zmiany w śródpiersiu, mogą wywołać kaszel, duszność. W innych miejscach w organizmie – niedrożność przewodu pokarmowego, zatrzymanie moczu i nie tylko. Pozawęzłowe zmiany obejmują powiększenie śledziony, wątroby i zmiany w kościach, macicy, skórze, szpiku, co daje odzwierciedlenie w badaniach krwi, w tym w morfologii.

Początkowo choroba szerzy się przez ciągłość na sąsiadujące okolice, a następnie drogą krwi do odległych struktur limfatycznych i narządów wewnętrznych.

Badania w diagnostyce chłoniaka Hodgkina

Pierwszym wykonywanym badaniem jest morfologia krwi. Jak wcześniej wspomniano, tylko część chorych wykazuje istotne zmiany w tym badaniu podstawowym. U około 15% chorych wzrasta poziomu neutrofilii, eozynofilii i limfocytów. Morfologia w przebiegu chłoniaka Hodgkina może wskazywać na małopłytkowość, niedokrwistość (najczęściej normocytową), a czasami niedokrwistość autoimmunohemolityczną.

Potwierdzenie rozpoznania wymaga przeprowadzenia szerszego panelu badań, jak pobranie węzła chłonnego do analizy i badanie histopatologiczne.