Aspargin – działanie leku

Lek Aspargin stosuje się w uzupełnianiu niedoborów magnezu i potasu. Każda tabletka zawiera 17 mg jonów magnezu w postaci 250 mg magnezu wodoroasparaginianu; 54 mg jonów potasu w postaci 250 mg potasu wodoroasparaginianu.

Lek zawiera łatwo przyswajalne jony magnezu i potasu, jednak jeśli po upływie 30 dni nie nastąpiła poprawa lub pacjent czuje się gorzej, należy skontaktować się z lekarzem.

Aspargin – skład leku

Substancjami czynnymi w leku Aspargin są: magnezu wodoroasparaginian oraz potasu wodoroasparaginian.

1 tabletka zawiera 17 mg jonów magnezu w postaci 250 mg magnezu wodoroasparaginianu; 54 mg jonów potasu w postaci 250 mg potasu wodoroasparaginianu.

Substancje pomocnicze: skrobia ziemniaczana, karboksymetyloskrobia sodowa, sacharoza, magnezu stearynian, talk.

Aspargin – dawkowanie leku

Lek należy przyjmować po posiłku, popijając wodą. Wchłanianie magnezu zmniejsza się w obecności fosforanów, wapnia, lipidów i fitynianów w diecie. Leku nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat:

Zwykle stosuje się doustnie od 1 do 2 tabletek 2 do 3 razy na dobę, po posiłku, czyli od 2 do 6tabletek na dobę w 2 lub 3 dawkach podzielonych, co odpowiada od 108 mg do 324 mg potasu na dobę oraz od 34 mg do 102 mg magnezu na dobę.

Aspargin – wskazania do stosowania leku

Lek Aspargin stosuje się w uzupełnianiu niedoborów magnezu i potasu w organizmie pacjenta. Jest także zalecany, kiedy u pacjenta występują zaburzenia pracy serca spowodowane niedoborem magnezu i potasu oraz  zapobiegawczo w chorobie niedokrwiennej serca i w zagrożeniu zawałem serca.

Lek Aspargin stosowany jest także wspomagająco u pacjentów po zawale serca (w okresie powrotu do zdrowia) oraz po przebytych chorobach zakaźnych lub zabiegach chirurgicznych, które spowodowały zmniejszenie stężenia magnezu i potasu w organizmie pacjenta.

Lek ten powinno się stosować przy długotrwałym stosowaniu glikozydów nasercowych i leków moczopędnych (np. tiazydów, furosemidu), aby uniknąć niedoborów w organizmie. 

Zobaczcie, jakie są objawy niedoboru magnezu w organizmie:

Aspargin – przeciwwskazania do stosowania leku

Istnieją także przeciwwskazania do stosowania leku Aspargin, a należą do nich przede wszystkim uczulenie (nadwrażliwość) na substancje zawarte w leku oraz w przypadku hipermagnezemii (nadmiaru magnezu we krwi) i hiperkaliemii (nadmiaru potasu we krwi).

Leku nie powinno się stosować jeśli pacjent ma ciężką niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy od 30 ml/min) oraz w trakcie zakażenia dróg moczowych (pęcherza moczowego, nerek). Przeciwwskazaniem do stosowania są także zaburzenia pracy serca (uczucie zbyt wolnego, szybkiego lub nierównego bicia serca) oraz myasthenia gravis (rzadka choroba, której towarzyszy zwiotczenie mięśni), a także znaczne niedociśnienie tętnicze krwi. 

Aspargin – interakcje

Leku nie wolno stosować z:

• antybiotykami z grupy tetracyklin, gdyż sole magnezu zmniejszają wchłanianie tych antybiotyków. Powinno się zachować co najmniej 3-godzinną przerwę pomiędzy podaniem tych leków;
• doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi pochodnymi kumaryny, fluorochinolony, fluoru;
• lekami i suplementami diety zawierającymi fosforany, wapń i żelazo, gdyż magnez zmniejsza ich wchłanianie;
• atropiną lub hioscyjaminą, gdyż wzrasta ryzyko owrzodzeń jelita, które może wystąpić przy doustnym przyjmowaniu soli potasu.

Glikozydy naparstnicy (leki nasercowe) stosowane w połączeniu z potasem mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca. Z kolei leki moczopędne (amiloryd, spironolakton, triamteren) oraz inhibitory konwertazy angiotensyny (leki stosowane w chorobach układu krążenia, np. kaptopryl i enalapryl) powodują wzrost stężenia potasu we krwi.

Antybiotyki aminoglikozydowe, leki moczopędne pętlowe, cisplatyna, cykloseryna, mitramycyna, amfoterycyna B oraz mineralokortykosteroidy nasilają wydalanie magnezu, zaś kortyzon zmniejsza skutki działania potasu. Zawarty w leku potas zmniejsza wchłanianie witaminy B12.

Aspargin – skutki uboczne

Każdy lek może powodować pojawienie się skutków ubocznych. Niezbyt często pojawiają się u pacjentów bóle brzucha, nudności, biegunka, zaparcia, wymioty, które zwykle ustępują samoistnie.

Do rzadko występujących działań niepożądanych zalicza się zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (zaburzenia pracy serca), osłabienie mięśniowe, zaczerwienienie skóry. Rzadko, zwłaszcza u osób z zaburzeniami czynności nerek, może wystąpić hiperkaliemia.

Bardzo rzadko występujące działania niepożądane to bezsenność.