Rozległe odmrożenia francuskiej alpinistki Elisabeth Revol. Istnieje ryzyko amputacji!
Fot. Igor Stepovik /stock.adobe.com
Elisabeth Revol została odnaleziona przez polskich himalaistów i sprowadzona ze zbocza Nanga Parbat. Kobieta ma tak rozległe odmrożenia, że prawdopodobnie czeka ją amputacja.
Francuzka schodziła ze zbocza góry Nanga Parbat. Wiadomo było, że jej stan był poważny. Ratujący ją himalaiści, Adam Bielecki i Denis Urubko, dotarli do niej na wysokości między 6000-6100 metrów nad poziomem morza. Revol miała odmrożone obydwie stopy i nie mogła poruszać się samodzielnie. Musiała być niesiona.
Kobieta wyruszyła w parze z Tomaszem Mackiewiczem. Niestety, zostawiła go, jak relacjonuje, w stanie prawie agonalnym na wysokości 7250 metrów. Nie było z nim kontaktu. Sama ruszyła w dół. Ratownikom nie udało się dotrzeć do Polaka.
Revol ma częściową ślepotę, odmrożenia czwartego - najwyższego - stopnia palców u stóp i nieco lżejsze dłoni. Lekarze nie wykluczają amputacji. Była to czwarta próba Francuzki w celu zdobycia szczytu tak zwanej Nagiej Góry. Z jej relacji wynika, że wraz z Mackiewiczem dotarli na szczyt.
Zobacz film: Pierwsza pomoc przy wychłodzeniu. Źródło: Dzień Dobry TVN
Odmrożenia - pierwsza pomoc
Odmrożenia klasyfikuje się w czterostopniowej skali:
stopień I – obejmuje powierzchowne warstwy skóry, objawem jest zaczerwienienie i możliwa miejscowa przeczulica;
stopień II – odmrożenie obejmuje pośrednią grubość skóry, tworzą się surowicze lub surowiczo-krwiste pęcherze, a czucie bólu od tego stopnia wzwyż jest zniesione;
stopień III – odmrożenie obejmuje pełną grubość skóry, staje się ona blada i woskowa;
stopień IV – odmrożenie sięga głębszych tkanek niż skóra, tworzy się martwica.
Pierwsza pomoc w odmrożeniach polega przede wszystkim na ochronie chorego przed dalszym wychłodzeniem organizmu. Chore miejsce lub kończynę należy zabezpieczyć jałowym opatrunkiem, a następnie ogrzewać wodą o temperaturze 40 stopni. Nie wolno wykonywać drastycznych zmian - np. przykładać odmrożonych dłoni do kaloryfera! W przypadku odmrożeń niezbędna jest pomoc lekarska, jak najszybciej należy wezwać pogotowie.
Święta to czas beztroski i spotkań z rodziną. Niestety większość z nas siedząc przy suto zastawionym stole zjada za dużo. Brak umiaru to najprostsza droga do problemów z układem pokarmowy. Jak sobie z nimi poradzić i gdzie szukać pomocy na wypadek poważniejszych problemów ze zdrowiem?
Przyjście na świat dziecka w rzadkich przypadkach wiąże się z koniecznością podjęcia u niego czynności resuscytacyjnych. Resuscytacja ma na celu przywrócenie oddechu oraz krążenia, natomiast reanimacja – powrót czynności życiowych wraz ze świadomością.
Domowe sposoby na odparzenia wiążą się w dużym stopniu z realizacją prozdrowotnego stylu życia, w tym redukcji nadmiernej masy ciała i dbałości o higienę osobistą. W leczeniu i zapobieganiu dolegliwości pomocne okażą się maści z alantoiną, sukralfatem, solami miedzi i cynku.
Problemy ze zdrowiem mogą się pojawić nagle, również w czasie świąt. Kiedy pomocy szukać w przychodni nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej, a kiedy dzwonić po pogotowie? Jak samemu udzielić pierwszej pomocy?
Oparzenia termiczne nie należą do rzadkości. Mogą być spowodowane przez ogień, wrzątek, parę wodną lub rozgrzaną powierzchnię. Ze względu na głębokość obrażeń oparzenia kwalifikuje się według czterostopniowej skali.
Paracetamol to jeden z najczęściej stosowanych leków przeciwbólowych oraz przeciwgorączkowych. Mimo że jest powszechnie dostępny i można go kupić bez recepty, to może być też niebezpieczny. Badacze informują, że coraz częściej dochodzi zatruć paracetamolem. Dlaczego tak się dzieje?
Stłuczenie żeber zwykle jest wynikiem przemocy fizycznej, wypadku komunikacyjnego czy upadku. Dominującymi powikłaniami urazu są miejscowy ból i krwiaki podskórne. Inne skutki zależą od siły i lokalizacji uderzenia klatki piersiowej. Stłuczenie żeber wymaga kontroli lekarskiej i leczenia.
Leczenie odleżyn wymaga współpracy zespołu złożonego z lekarza, pielęgniarki, fizjoterapeuty, dietetyka, farmaceuty. W łagodzeniu zmian używa się preparatów wykonanych z półprzepuszczalnych błon, hydrokoloidów, hydrożeli czy alginianów.
Oparzenie trzeciego stopnia to jego najcięższy rodzaj. Jego konsekwencją jest utrata czynności biologicznej skóry, zachwianie równowagi wodno-elektrolitowej i procesu termoregulacji. Leczenie jest determinowane rozległością, głębokością i umiejscowieniem oparzenia. Należy również ustalić źródło i czas działania czynnika parzącego.
Hipotermia następuje, jeśli wewnętrzna temperatura ciała zacznie spadać poniżej 35°C, czyli niezbędnego minimum fizjologicznego Na objawy hipotermii najbardziej narażone są osoby przebywające przez dłuższy czas w niskiej temperaturze, bez odpowiedniego zabezpieczenia termicznego.